Attributes | Values |
---|
rdfs:label
| |
rdfs:comment
| - Rozum sercu wzdaje się, Wstrzymuje uwaga; Znowu chęć go uniesie, Bo serce przemaga. Nie zna nikt mojej rany, Którą łzami goję: Na swe nawet tyrany Oświadczyć się boję. Chciwe się oko skwapi Na powabny kwiatek; Niepewność znowu trapi, Przeraża niestatek. Tak nadobna i tkliwa, Słodkie roniąc wonie, Róża, niby szczęśliwa, Śmieje się i płonie. Rwie się motylek śmiały, Zefir tylko wzdycha; A wtem pączek doźnżały Więdnie i usycha. Image:PD-icon.svg Public domain
|
dcterms:subject
| |
dbkwik:resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
| |
dbkwik:wiersze/pro...iPageUsesTemplate
| |
Autor
| - Franciszek Dionizy Kniaźnin
|
abstract
| - Rozum sercu wzdaje się, Wstrzymuje uwaga; Znowu chęć go uniesie, Bo serce przemaga. Nie zna nikt mojej rany, Którą łzami goję: Na swe nawet tyrany Oświadczyć się boję. Chciwe się oko skwapi Na powabny kwiatek; Niepewność znowu trapi, Przeraża niestatek. Tak nadobna i tkliwa, Słodkie roniąc wonie, Róża, niby szczęśliwa, Śmieje się i płonie. Rwie się motylek śmiały, Zefir tylko wzdycha; A wtem pączek doźnżały Więdnie i usycha. Image:PD-icon.svg Public domain
|