W zabudowie placu Wielkopolskiego zawsze przeważały domy mieszkalne. Jednak jako jedne z pierwszych w już 1802 roku stanęły w południowo-wschodnich narożniku budynki inkwizytoriatu i więzienia. Osiemdziesiąt lat później na tym na tym miejscu stanął gmach Wyższego Sądu Krajowego (Oberlandesgericht). W roku 1951 umieszczono w gmachu Archiwum Państwowe.
W zabudowie placu Wielkopolskiego zawsze przeważały domy mieszkalne. Jednak jako jedne z pierwszych w już 1802 roku stanęły w południowo-wschodnich narożniku budynki inkwizytoriatu i więzienia. Osiemdziesiąt lat później na tym na tym miejscu stanął gmach Wyższego Sądu Krajowego (Oberlandesgericht). Gmach zbudowany w latach 1879-1882 według projektu Heinricha Kocha, zmodyfikowany przez architektów berlińskich Johanna Anathola Theodora Herrmanna i Karla Friedricha Endella.). Obiekt mieścił salę rozpraw, biura i mieszkanie prezesa sądu wszystko to bogato zdobione ornamentami, nawiązującymi do renesansu włoskiego i francuskiego. Po zniszczeniach wojennych w 1945 r. gmach odbudowano niedbale, z brakiem poszanowania dla detalu, zatynkowując żółte cegły elewacyjne. Jedyną pozostałością dawnej świetności budynku jest reprezentacyjna klatka schodowa. Pozbawione neorenesansowego detalu elewacje dają słabe pojęcie o klasie budynku. W roku 1951 umieszczono w gmachu Archiwum Państwowe.