abstract
| - Harminus Martinus (Harry) Kuitert (Drachten, 11 november 1924) is een Nederlands theoloog en ethicus, van oorsprong is hij gereformeerd. Kuitert was predikant te Scharendijke (Schouwen-Duiveland) en studentenpredikant te Amsterdam. 1953 maakte hij in zijn Zeeuwse gemeente de Watersnood mee. Hij behoorde in 1961 tot de Groep van Achttien, de groep van hervormde en gereformeerde predikanten die opriepen tot herstel van de breuken in protestants Nederland. In de jaren 1967-1989 was hij hoogleraar 'Ethiek en Inleiding dogmatiek' aan de Amsterdamse Vrije Universiteit, dit als opvolger van zijn promotor G.C. Berkouwer. Kuitert is een vertegenwoordiger van de moderne theologie (zie ook: modernisme). In zijn werk gaat hij uit van de stelling dat alles wat over Boven gezegd wordt van beneden komt: eerst waren er mensen en toen religie en toen goden en God. Hiermee huldigt hij als theologisch beginsel, dat religie - ook het christelijke geloof - een menselijke constructie is, een erfenis afkomstig van verre voorouders, die met behulp van hun verbeelding betekenis verleenden aan een wereld die uit zichzelf geen betekenis meebrengt. Ook het christendom is voor hem een traditie waarvan de waarde is gelegen in de zin die het aan het leven verleent. Geloofsvoorstellingen voor waar houden ziet hij als een misverstand, mensen (voorouders) legden zichzelf en hun wereld ermee uit. Theologie is, met andere woorden, een vorm van hermeneutiek. Deze antropologische benadering beschouwt dan ook de verschillende godsdiensten aan elkaar, wat status betreft, gelijkwaardig.
|