Attributes | Values |
---|
rdfs:label
| |
rdfs:comment
| - Każdy kwiat się ulatnia kadzielną tęsknotą... Skrzypka kwili jak serce, które smutno śni, Melancholijne pieśnie przeminionych dni... Niebo świeci jak ołtarz przyćmioną jasnotą. Skrzypka kwili jak serce, które smutno śni — Serce czułe, gdy wichry w mrok pusty je miotą. Niebo świeci jak ołtarz przyćmioną jasno tą, Słońce kona we własnej zakrzepniętej krwi. Serce czułe, gdy wichry w mrok pusty je miotą, Zbiera wszystek czar z jasnych przeminionych dni... Słońce kona we własnej zakrzepniętej krwi... Twe wspomnienie lśni we mnie monstrancyą złotą. Image:PD-icon.svg Public domain
|
dcterms:subject
| |
dbkwik:resource/LnuiOV1ARnBg2yIsYieKHw==
| |
dbkwik:resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
| - Wiersz ze zbioru Kwiaty zła
|
dbkwik:wiersze/pro...iPageUsesTemplate
| |
Autor
| |
abstract
| - Każdy kwiat się ulatnia kadzielną tęsknotą... Skrzypka kwili jak serce, które smutno śni, Melancholijne pieśnie przeminionych dni... Niebo świeci jak ołtarz przyćmioną jasnotą. Skrzypka kwili jak serce, które smutno śni — Serce czułe, gdy wichry w mrok pusty je miotą. Niebo świeci jak ołtarz przyćmioną jasno tą, Słońce kona we własnej zakrzepniętej krwi. Serce czułe, gdy wichry w mrok pusty je miotą, Zbiera wszystek czar z jasnych przeminionych dni... Słońce kona we własnej zakrzepniętej krwi... Twe wspomnienie lśni we mnie monstrancyą złotą. Zobacz też: Harmonia wieczorna — ten wiersz w przekładzie Zofii Trzeszczkowskiej Image:PD-icon.svg Public domain
|