| abstract
| - Wielu uczonych i pobożnych mężów ozdobnym stylem opisywało życie ś. Aiialberta ; oprócz zagranicznych, którzy dzieje czyli żywoty ą^więtych spisywali, niektórzy z naszych ziomków pilnie zebrali wszelkie wiadomości tyczące się życia tego świętego Opiekuna i Apostoła Polaków. A naprzód , Jan Longiuus czyli Długosz, Kanonik Krakowski, który przed dwieslu góm laty zszedł z tego świata Nominatem Arcybiskupem Lwowskim , do życia ś. Stanisława Biskupa Krakowskiego dołączył legendy świętych królestwa Patronów i między temi pierwszą legendę o ś. Adalbercie, czyli życie jego, umieścił. Mam pod ręką to dzieło nięża tak cnoty jak nauki na owe czasy niepospolitej , wytłoczone w Krakowie 151i roku. Zresztą, za naszych czasów. Piotr Skarga Jezuita , znakomitej cnoty i nauki Kaznodzieja Króla Zygmunta III. w. ojczystym języku napisał i na widok publiczny wydaf żywoty Świętych starego i nowego Przymierza, które przed laty czterdziestu wydrukowane, znajdują się w ręku pobożnych. Pomimo uszczypliwych i zjadliwych pocisków rzuconych na to dzieło przez Bartłomieja Kuchermana, w rozprawie o naturze i przymiotach bistorji, przyznać należy, że ono niezmiernie jest pożyteczne pod względem obudzenia w duszach Chrystusowi wiernych, prawdziwej pobożności. Spodziewam się, że mi nikt za złe nie weźmie, że wiele wiadomości o życiu i dziełach św. Pasterza, powtórzę z dzieł owych dwóch pomienionych pisarzy i obszerniej nad życiem jego się zastanowię. W tym ciągu bowiem żywotów Arcybiskupów Gnieźnieńskich, uznaję za rzecz potrzebną odnowić w pamięci ziomków znaną światu chrześcijańskiemu świątobliwość świętego ich Patrona. Pochodził on ze znakomitego i znanego w dziejach rodu hrabiów Libi^semkich (Lubackich?). Ojciec Sławnik stał się godnym swego imienia, matka Strzeżysława, we- dług imienia swego, znakpmilą szczyciła się cnotą. Herb i pieczęć domu : róża biała w^ \yq\ii czerwonem. Nowo- narodzonemu dziecięciu nadano imię Wojciecha, co w mo- wie rodzinnej oznacza pociechę wojska, czyli pocieszyciela wojowników, jakowe imię usprawiedliwił {MJEŹuiej wybm- óy Pański , gdyż Polacy, w różnych z nieprzyjaciółmi po- łyczkach, śpiewając przed bitwą pieśń wojenną Boga Ro- dzica, przez świętego Patrona, jakby w testameitcie im przekazaną, znakomite nad nimi odnosili zwycięztwa. I ta|Ł,iy e<|ług |&odania.historyiiów polskich, przed walną bitw^ p€|d Grunwaldem czyli Tanuebeirgien)^ pod wodzą Włady,$ława Jagiełły^ z Krzyżakami slpczopą., n^»jska do . boja gitfowę ową pieśń ^piewuło^,, ' , ' ^ ,. ' ' Digitized by VjOOQ IC 12 Dzieckiem' będąc ś. Adalbert był pickuej i ujmującej postaci, przeto rodzice przeznaczali go z początku do świeckiego i doczesnego zawodu. Zdarzyło się tymczasem^ ze uległ on ciężkiej i długiej chorobie i był już blizkim śmierci ; troskliwi więc i żałością przejęci rodzice , nie gdzie indziej szukają ulgi w smulku rodzinnym , jak a Pana, który mieszka na wysokościach. Przynoszą dziecię do kościoła 5 modlą się żarliwie : „Nfe nam, Panie, woła- ją , nie nam, niech żyje to dziecię, ale niech kapłan, Twojej służbie poświęcony, żyje na Twoją i Maiki Twojej chwa* łę, niech nosi jarzmo Twoje!" Uczyniwszy ślub tako- wy, kła<]ą go u stóp ołtarza Najświętszej Maryi Panny Maiki Boskiej : i natychmiast dziecię odzyskuje przyto- mność, umierające i zgonu blizkie do zdrowia powraca i nowych sił nabiera. Po wyjściu z lat niemowlęcych, od- biera w domu pierwsze nauk zasady i w bojaźui Paiiskiej,. która jest początkiem mądrości , w jutrzence młodzieiicze-^ go wieku, ćwiczyć się zaczyna. Nauczył się on na pamięć całego Psałterza i ksiąg Mojżesza i oddany był do Magde- burga dla dalszego kształcenia się w naukach, jakowe miasto przy rzece Elbie leżące, Otto I. Cesarz Rzymski podniósł był do godności stolicy archidyecezalnej. Był naówczas w Magdeburgu Arcybiskupem niejaki Adalbert, pobożnością i nauką znakomity » którego opie- ce rodzice powierzyli młodzieńca, poświęconego służbie Kościoła, ażeby według powszechnie przyjętego naówczaa zwyczaju , mógł przy boku Pasterza brać wzór z niego i rośe, na pociechę Kościoła, w cnoty i naukę. Czullra^ z ojcowską pieczołowitością nad dobrem powierzonego so- bie młodzieńca Arcybiskup Adalbert, a po wyśwręcenfitt Digitized by VjOOQ1C 13 i namaszczeniu Olejem ś., w miejscu Wojciecha, przezwał Adalbertem. Tak więc skoro wyborne z natury zdolności, ukształcoue w nim zostały stosownemi naukami oraz oka* zat się godnym być kapłaństwa i służby Kościoła , prze- szedłszy święte stopnie , został na kapłaństwo poświęcony i wówczas do rodzinnego wrócił kraju. Przyjął go j^omiędzy domowniki swoje Dytmar Biskup Pragski, który wkrótce potem ze świata schodząc, w obec otaczających go , żałosnym i pełnym rozpaczy głosem wo- łał, że gó nieczyste i ciemne duchy na wieczne potępie- nie i piekielne męki cjąguą. Był przytomnym temu smu- tnemu wydarzeniu Adalbert i ono stało mu się powodem do tem gorliwszego postępowania na drodze przykazań Pańskich. Z zapałem rzucił się do poprawy swoich oby- czajów i rozpoczęcia doskonałego sposobu życia. Tym* czasem naradzano się, kto miał zastąpić miejsce zmarłe- go Biskupa: głosy tak Duchowieństwa jak całego ludu, powoływały na tę godność Adalberta, i jego Pasterzem osieroconej owczarni jednozgodnie obwołały. Samym tyl- ko złym duchom bez wątpienia nie podobało się , że wzór tak wielkiej świątobliwości obejmie urząd tak wysoki » a przeto tem niebezpieczniejszy dla nich.
- [[Plik:IMG 6087.jpg|thumb|300px|Kościół św. Wojciecha z XIII wieku]] [[Plik:Cmentarz_zasłużonych_wielkopolan_stok.jpg|thumb|300px|Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan]] Święty Wojciech - osada założona na niewielkim wzniesieniu przy kościele Św. Wojciecha, który swą historią (zbudowany w roku 1222) sięga czasów sprzed lokacji Poznania.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)