Drugie piętro ratusza zostało dobudowane w czasach Giovanniego Battisty di Quadro. Wejście wąskimi schodami z Wielkiej Sieni. Pomieszczenia służyły jako zbrojownia. Pomieszczenia w wieży służyły jako areszt (w wieży były oddzielne pomieszczenia ze stropami – obecnie klatka schodowa). Po zawaleniu się wieży i po jej odbudowaniu w roku 1725 pomieszczenia służyły jako gospodarcze i w części przeznaczone były na areszt.
Drugie piętro ratusza zostało dobudowane w czasach Giovanniego Battisty di Quadro. Wejście wąskimi schodami z Wielkiej Sieni. Pomieszczenia służyły jako zbrojownia. Pomieszczenia w wieży służyły jako areszt (w wieży były oddzielne pomieszczenia ze stropami – obecnie klatka schodowa). Po zawaleniu się wieży i po jej odbudowaniu w roku 1725 pomieszczenia służyły jako gospodarcze i w części przeznaczone były na areszt. Podczas restauracji pruskiej trwającej w latach 1910-1913 powstała wspaniała Sala Złota, miejsce posiedzeń magistratu, a także biblioteka rady. W wystroju Sali Złotej znajdują się rzeźby apostołów z lat około 1911-1913 wykonane przez uczniów pracowni snycerskiej Szkoły Rzemiosł Artystycznych w Cieplicach (Warmbrunn). Rzeźby postawiono parami nad pilastrami i gzymsem w niszach, później Sala Złota zmieniała wygląd i wtedy rzeźby stały parami i w innych miejscach. Podczas II wojny światowej ucierpiała też Sala Złota, a rzeźby wywieziono do muzealnych magazynów w Rogalinie. Przeleżały tam 60 lat i wróciły po konserwacji, jako eksponaty na drugie piętro, do Muzeum Historii Miasta Poznania znajdującego się w ratuszu. Niestety nie wszystkie zabytki wróciły - podobno jeden zaginął, a i kłopoty z identyfikacją postaci mają także konserwatorzy. Zniszczone podczas II wojny światowej pomieszczenia przystosowano podczas odbudowy do funkcji wystawienniczych. Stropy wzorowano na stropach z kamienic przy Starym Rynku. W ratuszu od 1954 r. istnieje Muzeum Historii Miasta Poznania prezentujące ekspozycje stałe jak i czasowe związane Poznaniem.