| abstract
| - In Harry's zesde jaar op Zweinstein , is hij aanvoerder van het Zwerkbalteam van Griffoendor . Dit betekent dat hij ook de selectietrainingen moet houden en de spelers moet selecteren die hij in het team wil hebben. Bij de selectietrainingen was half Griffoendor komen opdagen, van eerstejaars die nerveus een afgeragde oude schoolbezem tegen hun borst drukten, tot zevendejaars die boven iedereen uittorenden en er koel en intimiderend uitzagen. Ook Magnus Stoker is hierbij aanwezig. Harry begint met een basistest. De kandidaten moeten zich verdelen in groepen van tien, die eerst een rondje om het veld moeten vliegen. Dit was een wijs besluit: het eerste tiental bestond uit eerstejaars en het was meteen duidelijk dat vrijwel niemand ooit op een bezem had gezeten. Slechts één jongen wist langer dan een paar seconden in de lucht te blijven en was daar zelf zo verbaasd over dat hij prompt tegen een van de doelpalen vloog. De tweede groep werd gevormd door de meest onnozele meiden die Harry ooit gezien had. Nadat hij op zijn fluitje had geblazen, rolden ze alleen maar giechelend over de grond en hielden ze zich aan elkaar vast. Regina Valster behoorde ook tot die groep. Toen Harry zei dat ze het veld moesten verlaten, deden ze dat heel opgewekt en gingen op de tribune zitten om de andere kandidaten uit te fluiten. De mensen uit de derde groep knalden halverwege hun rondje tegen elkaar op. Van de vierde groep had bijna niemand een bezem bij zich. De vijfde groep bestond uit Huffelpufs, die natuurlijk werden weggestuurd door Harry. Na twee uur, veel geklaag en diverse woedeaanvallen, waarvan er eentje betrekking had op een neergestorte Komeet 260 en enkele gebroken tanden, had Harry eindelijk drie Jagers. Katja Bell was terug in het team, na een uitstekende try-out. Demelza Rovers, die vooral sterk was in het ontwijken van Beukers, was een aanwinst en Ginny Wemel had beter gevlogen dan al haar concurrenten en bovendien zeventien goals gescoord. Harry was blij met zijn keuzes, maar had zich ook schor geschreeuwd tegen de vele klagers en moest nu opnieuw in de clinch met de afgewezen Drijvers. De twee Drijvers die hij er ten slotte uitpikte hadden geen van beiden de flair van Fred en George, maar toch was Harry redelijk tevreden. Jimmy Postelijn, een korte maar breedgeschouderde derdejaars, had Harry's achterhoofd verrijkt met een buil zo groot als een ei door middel van een keihard weggeslagen Beuker, en Rick Cools oogde tenger, maar kon heel goed mikken. Ze gingen bij Katja, Demelza en Ginny op de tribune zitten om te kijken hoe het laatste teamlid gekozen werd. Harry had de selectie van de Wachters opzettelijk voor het laatst bewaard. Hij had gehoopt dat het stadion dan wat leger zou zijn en dat iedereen minder onder druk zou staan, maar helaas was de tribune juist volgestroomd met afgewezen kandidaten en mensen die na een uitgebreid ontbijt kwamen kijken, zodat het drukker was dan ooit. Terwijl de Wachters een voor een naar de doelringen vlogen, steeg vanuit het publiek evenveel gejoel als gejuich op. Harry keek naar Ron, die altijd geplaagd werd door zenuwen. Harry had gehoopt dat hij daar minder last van zou hebben nadat ze vorig schooljaar hun laatste wedstrijd gewonnen hadden, maar dat leek ijdele hoop: Rons gezicht was lichtgroen. De eerste vijf kandidaten wisten niet meer dan twee doelpunten tegen te houden. Tot Harry's grote teleurstelling stopte Magnus Stoker vier van de vijf strafworpen, maar bij de laatste worp schoot hij precies de verkeerde kant uit. Het publiek lachte en joelde en Stoker daalde knarsetandend weer af naar de grond. Achteraf bleek dit het werk te zijn geweest van Hermelien, die Stoker had behekst met een waanzichtsspreuk. Het kostte Ron moeite om niet flauw te vallen toen hij op zijn Helleveeg 11 stapte. Harry had zich achteraf toch geen zorgen hoeven te maken. Ron stopte een, twee, drie, vier, vijf strafworpen op rij. Harry was in de wolken en het kostte hem moeite niet mee te juichen met het publiek. Hij wilde tegen Stoker zeggen dat Ron hem helaas verslagen had, maar toen hij zich omdraaide, was het rode gezicht van Stoker maar een paar centimeter van het zijne verwijderd en stapte Harry haastig achteruit. Stoker eist een herkansing en beschuldigt Ginny ervan Ron te hebben gematst. Harry weigert dit echter. Met een woedende grimas stormt Stoker van het veld af.
- In Harry's zesde jaar op Zweinstein , is hij aanvoerder van het Zwerkbalteam van Griffoendor . Dit betekent dat hij ook de selectietrainingen moet houden en de spelers moet selecteren die hij in het team wil hebben. Bij de selectietrainingen was half Griffoendor komen opdagen, van eerstejaars die nerveus een afgeragde oude schoolbezem tegen hun borst drukten, tot zevendejaars die boven iedereen uittorenden en er koel en intimiderend uitzagen. Ook Magnus Stoker is hierbij aanwezig. Harry begint met een basistest. De kandidaten moeten zich verdelen in groepen van tien, die eerst een rondje om het veld moeten vliegen. Dit was een wijs besluit: het eerste tiental bestond uit eerstejaars en het was meteen duidelijk dat vrijwel niemand ooit op een bezem had gezeten. Slechts één jongen wist langer dan een paar seconden in de lucht te blijven en was daar zelf zo verbaasd over dat hij prompt tegen een van de doelpalen vloog. De tweede groep werd gevormd door de meest onnozele meiden die Harry ooit gezien had. Nadat hij op zijn fluitje had geblazen, rolden ze alleen maar giechelend over de grond en hielden ze zich aan elkaar vast. Regina Valster behoorde ook tot die groep. Toen Harry zei dat ze het veld moesten verlaten, deden ze dat heel opgewekt en gingen op de tribune zitten om de andere kandidaten uit te fluiten. De mensen uit de derde groep knalden halverwege hun rondje tegen elkaar op. Van de vierde groep had bijna niemand een bezem bij zich. De vijfde groep bestond uit Huffelpufs, die natuurlijk werden weggestuurd door Harry. Na twee uur, veel geklaag en diverse woedeaanvallen, waarvan er eentje betrekking had op een neergestorte Komeet 260 en enkele gebroken tanden, had Harry eindelijk drie Jagers. Katja Bell was terug in het team, na een uitstekende try-out. Demelza Rovers, die vooral sterk was in het ontwijken van Beukers, was een aanwinst en Ginny Wemel had beter gevlogen dan al haar concurrenten en bovendien zeventien goals gescoord. Harry was blij met zijn keuzes, maar had zich ook schor geschreeuwd tegen de vele klagers en moest nu opnieuw in de clinch met de afgewezen Drijvers. De twee Drijvers die hij er ten slotte uitpikte hadden geen van beiden de flair van Fred en George, maar toch was Harry redelijk tevreden. Jimmy Postelijn, een korte maar breedgeschouderde derdejaars, had Harry's achterhoofd verrijkt met een buil zo groot als een ei door middel van een keihard weggeslagen Beuker, en Rick Cools oogde tenger, maar kon heel goed mikken. Ze gingen bij Katja, Demelza en Ginny op de tribune zitten om te kijken hoe het laatste teamlid gekozen werd. Harry had de selectie van de Wachters opzettelijk voor het laatst bewaard. Hij had gehoopt dat het stadion dan wat leger zou zijn en dat iedereen minder onder druk zou staan, maar helaas was de tribune juist volgestroomd met afgewezen kandidaten en mensen die na een uitgebreid ontbijt kwamen kijken, zodat het drukker was dan ooit. Terwijl de Wachters een voor een naar de doelringen vlogen, steeg vanuit het publiek evenveel gejoel als gejuich op. Harry keek naar Ron, die altijd geplaagd werd door zenuwen. Harry had gehoopt dat hij daar minder last van zou hebben nadat ze vorig schooljaar hun laatste wedstrijd gewonnen hadden, maar dat leek ijdele hoop: Rons gezicht was lichtgroen. De eerste vijf kandidaten wisten niet meer dan twee doelpunten tegen te houden. Tot Harry's grote teleurstelling stopte Magnus Stoker vier van de vijf strafworpen, maar bij de laatste worp schoot hij precies de verkeerde kant uit. Het publiek lachte en joelde en Stoker daalde knarsetandend weer af naar de grond. Achteraf bleek dit het werk te zijn geweest van Hermelien, die Stoker had behekst met een waanzichtsspreuk. Het kostte Ron moeite om niet flauw te vallen toen hij op zijn Helleveeg 11 stapte. Harry had zich achteraf toch geen zorgen hoeven te maken. Ron stopte een, twee, drie, vier, vijf strafworpen op rij. Harry was in de wolken en het kostte hem moeite niet mee te juichen met het publiek. Hij wilde tegen Stoker zeggen dat Ron hem helaas verslagen had, maar toen hij zich omdraaide, was het rode gezicht van Stoker maar een paar centimeter van het zijne verwijderd en stapte Harry haastig achteruit. Stoker eist een herkansing en beschuldigt Ginny ervan Ron te hebben gematst. Harry weigert dit echter. Met een woedende grimas stormt Stoker van het veld af.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)