De ziekencommunie is een liturgische plechtigheid binnen de Katholieke Kerk waarbij de communie (de vooraf geconsacreerde hostie) gebracht wordt aan hen die niet meer ter kerke kunnen komen om te communiceren. De ziekencommunie komt al voor in de Vroege Kerk. Tijdens een vervolging stierf de H. Tarcisius zelfs bij het rondbrengen van de ziekencommunie.
De ziekencommunie is een liturgische plechtigheid binnen de Katholieke Kerk waarbij de communie (de vooraf geconsacreerde hostie) gebracht wordt aan hen die niet meer ter kerke kunnen komen om te communiceren. De liturgie doet denken aan de H. Mis, maar dan in sterk verkorte vorm. Zo ontbreekt uiteraard de consecratie. Wel is er plaats voor de schuldbelijdenis, een lezing, overweging, voorbede, het Onze Vader en gebed na de communie. De priester kan de ziekencommunie verzorgen, maar ook de diaken of in noodtoestand een bijzondere bedienaar van de communie zoals een acoliet. Bij vervolgingen of oorlogen is het weliswaar geoorloofd, dat leken zoals de acoliet de H. Communie rondbrengen naar de zieken, maar buiten deze situaties is dit van oudsher strikt verboden. Reeds Paus Eutychianus (275-283) verbood in zijn Exhortatio Sacerdotibus aan alle geestelijken de H. Communie naar de zieken te laten dragen door een leek of zelfs een vrouw. Dit was uitsluitend de taak der diakens en priesters. De ziekencommunie komt al voor in de Vroege Kerk. Tijdens een vervolging stierf de H. Tarcisius zelfs bij het rondbrengen van de ziekencommunie.