| rdfs:comment
| - right|thumb|250px|Jan Kiliński [[Plik:Tablica Jan Kiliński Szeroki Dunaj 5.JPG|right|thumb|250px|Tablica upamiętniająca Jana Kilińskiego, ul. Szeroki Dunaj 5]] [[Plik:11.1.jpg|right|thumb|250px|Pomnik Jana Kilińskiego]] Jan Kiliński (ur. 1760 w Trzemesznie; zm. 28 stycznia 1819 w Warszawie) – szewc, członek rady miejskiej, uczestnik i przywódca insurekcji warszawskiej. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, jednak jego grób został zlikwidowany w związku z rozbudową kościoła św. Karola Boromeusza – na jego ścianie bocznej umieszczono upamiętniające Kilińskiego epitafium.
- Jan Kiliński (1760 in Trzemeszno - 28 January 1819 in Warsaw) was one of the commanders of the Kościuszko Uprising. A shoemaker by trade, he commanded the Warsaw Uprising of 1794, an uprising against the Russian garrison in Warsaw. He became a member of Polish provisional government as well. The Kiliński Park, was named after him in Lwów.
|
| abstract
| - right|thumb|250px|Jan Kiliński [[Plik:Tablica Jan Kiliński Szeroki Dunaj 5.JPG|right|thumb|250px|Tablica upamiętniająca Jana Kilińskiego, ul. Szeroki Dunaj 5]] [[Plik:11.1.jpg|right|thumb|250px|Pomnik Jana Kilińskiego]] Jan Kiliński (ur. 1760 w Trzemesznie; zm. 28 stycznia 1819 w Warszawie) – szewc, członek rady miejskiej, uczestnik i przywódca insurekcji warszawskiej. Urodził się w wielkopolskim Trzemesznie jako syn murarza, za pomocą brata szkolił się w zawodzie szewcem. Przybył do Warszawy w 1780 roku i tutaj w 1788 roku uzyskał tytuł mistrza szewskiego. Osiadł przy Szerokim Dunaju, dzięki swojej pracowitości oraz sumienności wkrótce dorobił się majątku i został właścicielem kamienicy nr 5, a w 1791 roku także członkiem rady miejskiej. W 1794 roku stanął na czele insurekcji warszawskiej, a dowodzony przez niego lud Warszawy doprowadził do wypędzenia z miasta carskiego garnizonu wojskowego, zajmując także pałac Morsztynów przy ul. Miodowej 8, siedzibę carskiego ambasadora Osipa Igelströma, który także musiał zbiec. Później wszedł w skład Rady Zastępczej Tymczasowej, która przejęła władzę w mieście. Dzięki odwadze 2 lipca 1794 roku otrzymał od Tadeusza Kościuszki tytuł pułkownika oraz został upoważniony do wystawienia pułku piechoty. W walkach był dwukrotnie ranny. Po upadku powstania kościuszkowskiego przebywał w Poznaniu, gdzie został schwytany przez Prusaków i przekazany Rosjanom, którzy wtrącili go do więzienia, w petersburskiej celi spędził dwa lata. Następnie zamieszkał w Wilnie, gdzie brał udział w konspiracji, jednak został ponownie schwytany i aresztowany przez Rosjan. W 1799 roku wrócił do Warszawy, ale nie angażował się już w życie polityczne. Napisał dwa tomy pamiętników. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, jednak jego grób został zlikwidowany w związku z rozbudową kościoła św. Karola Boromeusza – na jego ścianie bocznej umieszczono upamiętniające Kilińskiego epitafium. Imię Jana Kilińskiego nosił jeden z batalionów podczas powstania warszawskiego, a współcześnie jedna z ulic na Starym Mieście oraz jedna z ulic w Wesołej. Ponadto przy ul. Podwale, na murach miejskich znajduje się pomnik Jana Kilińskiego, a upamiętniające go tablice znajdują się na kamienicy przy ul. Szeroki Dunaj 5 oraz w kościele św. Jacka przy ul. Freta 10 jest upamiętniająca go tablica. Imię Jana Kilińskiego nosi także Muzeum Cechu Rzemiosł Skórzanych (ul. Wąski Dunaj 10), Szkoła Podstawowa nr 158 (ul. Ciasna 7) oraz Zespół Szkół nr 31 (ul. Felińskiego 13).
- Jan Kiliński (1760 in Trzemeszno - 28 January 1819 in Warsaw) was one of the commanders of the Kościuszko Uprising. A shoemaker by trade, he commanded the Warsaw Uprising of 1794, an uprising against the Russian garrison in Warsaw. He became a member of Polish provisional government as well. Jan Kiliński was born in Trzemeszno, a minor town in the historical region of Greater Poland. In 1780 he settled in Warsaw, where he became a shoemaking master in 1788. One of the most prominent burghers of the time, he was elected member of the city council three times in a row between 1791 and 1793. During the Warsaw Uprising of 1794, Kiliński formed a unit of National Militia and led his forces, along with the forces of the regular army, against the Russian occupation forces. On April 19 of that year, following the Russian withdrawal, he signed the Access of the city of Warsaw to the Kościuszko's Uprising and entered the Provisional Temporary Council, a temporary ruling body of the city. The council was soon disbanded and passed its powers to Tadeusz Kościuszko, and Kiliński focused on strengthening his militias. His forces grew to over 20,000 men at arms and on June 28, 1794 were dispatched to the front to link up with the regular Polish Army. On July 2 of the same year Kościuszko promoted Kiliński to the rank of Colonel. After the failure of the uprising, Kiliński was arrested by the Prussian authorities and handed over to the Russians, who then imprisoned him in the Peter and Paul Fortress, in St. Petersburg. Upon his release in 1796, he lived in Vilna for a short time. However, he was yet again arrested for conspiracy against the tsarist authorities and forcibly resettled to Russia. Upon his return he settled in Warsaw, where he died January 28, 1819. Kiliński was buried in a crypt at the Powązki Cemetery Church. His memoirs were posthumously published in 1830 and 1899 (1st and 2nd volume, respectively). The Kiliński Park, was named after him in Lwów.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)