| rdfs:comment
| - Federico Luzzi (ur. 3 stycznia 1980 w Arezzo, zm. 25 października 2008 we Florencji) – tenisista włoski, reprezentant Włoch w Pucharze Davisa. Urodzony w rodzinie lekarza i nauczycielki muzyki, treningi tenisowe rozpoczął w wieku 3 lat; był zawodnikiem praworęcznym, z bekhendem jednoręcznym. Należał do europejskiej czołówki juniorskiej, sięgał po mistrzostwo Europy i świata do lat 14 oraz mistrzostwo Europy do lat 16, był również półfinalistą juniorskiej edycji międzynarodowych mistrzostw Włoch.
|
| abstract
| - Federico Luzzi (ur. 3 stycznia 1980 w Arezzo, zm. 25 października 2008 we Florencji) – tenisista włoski, reprezentant Włoch w Pucharze Davisa. Urodzony w rodzinie lekarza i nauczycielki muzyki, treningi tenisowe rozpoczął w wieku 3 lat; był zawodnikiem praworęcznym, z bekhendem jednoręcznym. Należał do europejskiej czołówki juniorskiej, sięgał po mistrzostwo Europy i świata do lat 14 oraz mistrzostwo Europy do lat 16, był również półfinalistą juniorskiej edycji międzynarodowych mistrzostw Włoch. Wśród seniorów Luzzi nie zrobił wielkiej kariery. Jako zawodowiec występował od 1999, ale zazwyczaj na szczeblu challengerowym. Wygrał trzy turnieje tej rangi – w 2001 w Bombaju i Brindisi, w 2007 w Cherbourgu; w drodze po to ostatnie zwycięstwo pokonał m.in. dwóch czołowych polskich tenisistów, Łukasza Kubota i Michała Przysiężnego. W styczniu 2004 wygrał też dwa turnieje jeszcze niższej rangi ("Futures") w USA. W rozgrywkach ATP Tour debiutował w 1998 w Palermo (porażka w I rundzie z Argentyńczykiem Squillarim). W 2001 był w ćwierćfinale turnieju ATP Tour w Barcelonie, a także w III rundzie (1/8 finału) Italian Open; przed własną publicznością pokonał znacznie wyżej notowanych Francuza Clementa i Marokańczyka Araziego. W 2000 osiągnął ponadto 1/8 finału turnieju w Kitzbühel. Odnotował w karierze zwycięstwa (poza wymienionymi wyżej) m.in. nad Leanderem Paesem, Jose Acasuso, Juanem Monaco, Fernando Vicente, Guillermo Corią, Alexem Corretją, Janko Tipsarevicem, Agustinem Calleri, Dominikiem Hrbatym, Jürgenem Melzerem, Jerome Haehnelem, Mario Anciciem. Pięciokrotnie wystąpił w turniejach wielkoszlemowych, jeden raz awansując do II rundy (Australian Open 2006). Najwyżej sklasyfikowany w grze pojedynczej został w lutym 2002, na 92. miejscu światowego rankingu. W deblu udzielał się rzadziej, zdołał jedynie wygrać jeden challenger w parze z rodakiem Daniele Bracciali (Wrexham 2003). Zarobki zawodowe Luzziego przekroczyły nieznacznie pół miliona dolarów. Cztery razy wystąpił we włoskiej reprezentacji w Pucharze Davisa. Debiutował w kwietniu 2001, pokonując po pięciosetowej walce Fina Ville Liukko (6:4, 7:6, 4:6, 3:6, 14:12); mecz trwał cztery godziny i 35 minut, co stanowi rekord długości pojedynku w historii reprezentacji Włoch. Mniej udane występy w zespole narodowym Luzzi zaliczył we wrześniu tegoż roku, kiedy to w walce o grupę światową – najwyższą klasę rozgrywek Pucharu Davisa – nie sprostał Chorwatom Ivanowi Ljubicicowi oraz weteranowi (ale aktualnemu mistrzowi Wimbledonu) Goranowi Ivaniseviciowi. Ponadto w 2007 Luzzi pokonał Luksemburczyka Laurenta Brama. Karierę Luzziego ograniczyła kontuzja ramienia (w 2002) i inne dolegliwości zdrowotne. Głośniejszą przyczyną nieobecności Włocha na kortach była jednak nałożona na niego w 2008 200-dniowa dyskwalifikacja, związana z udziałem w sportowych zakładach hazardowych (jednocześnie tenisistę ukarano grzywną w wysokości 50 tysięcy dolarów). Jesienią 2008 Luzzi powrócił do sportowej rywalizacji, zmarł jednak nagle 25 października 2008, dotknięty gwałtownie postępującą białaczką.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)