rdfs:comment
| - Edward II (1284—1327) - król angielski, syn Edwarda I. Jako następca tronu, pierwszy używał tytułu księcia Walii. Nieudolny władca, lekkomyślny i tchórzliwy opój. W 1311 pozwolił sobie narzucić radę zarządzającą z 21 lordów-komisarzy, tzw. Ordai ners. Jego ulubieńcem był Francuz Gaveston, którego później wziął do niewoli i stracił zbuntowany hrabia Lancaster. W 1314 Robert Bruce zadał Anglikom straszliwą klęskę pod Bannockburn, wywalczywszy w ten sposób niezależność Szkocji, uznaną przez Edwarda II w roku 1323.
|
abstract
| - Edward II (1284—1327) - król angielski, syn Edwarda I. Jako następca tronu, pierwszy używał tytułu księcia Walii. Nieudolny władca, lekkomyślny i tchórzliwy opój. W 1311 pozwolił sobie narzucić radę zarządzającą z 21 lordów-komisarzy, tzw. Ordai ners. Jego ulubieńcem był Francuz Gaveston, którego później wziął do niewoli i stracił zbuntowany hrabia Lancaster. W 1314 Robert Bruce zadał Anglikom straszliwą klęskę pod Bannockburn, wywalczywszy w ten sposób niezależność Szkocji, uznaną przez Edwarda II w roku 1323. Siostrzeniec Roberta stał się protoplastą panującego odtąd w Szkocji domu Stuartów. W 1321 wybuchło nowe powstanie baronów pod wodzą hr. Lancastera, który jednak dostał się do nie woli i został stracony. Wtedy własna małżonka Edwarda, Izabela, poduszczona przez kochanka Mortimera, stanęła na czele buntu i pokonała Edwarda. Schwytany, został zamordowany w Berkeley. Grób jego w Gloucester jest arcydziełem sztuki rzeźbiarskiej.
|