| rdfs:comment
| - __NOEDITSECTION__ Mniemam, że rajskich lutni akorda odległe, że brzmienia harfy z gwiazd szczęśliwszych zbiegłe zmamionem uchem przejmuję szalony; muza moja godzinę swą pasterską święci, kiedy z roskoszowrzących twych ust, mimo chęci, srebrne ulatują tony. — Rój amorków skrzydłami trzepoce radosny, w trop za tobą pijane taczają się sosny, jakby stron orfejowych wskrześny głos poznały, mnie samemu pośpieszniej bieżą świata Pole, gdy twe stopy ulotne, w wartkiem tańca kole, jak ślizgie migają wały. — "Na jego niebomodrem lustrze się wyciśnie." Image:PD-icon.svg Public domain
|
| abstract
| - __NOEDITSECTION__ Mniemam, że rajskich lutni akorda odległe, że brzmienia harfy z gwiazd szczęśliwszych zbiegłe zmamionem uchem przejmuję szalony; muza moja godzinę swą pasterską święci, kiedy z roskoszowrzących twych ust, mimo chęci, srebrne ulatują tony. — Rój amorków skrzydłami trzepoce radosny, w trop za tobą pijane taczają się sosny, jakby stron orfejowych wskrześny głos poznały, mnie samemu pośpieszniej bieżą świata Pole, gdy twe stopy ulotne, w wartkiem tańca kole, jak ślizgie migają wały. — Twoje spojrzenia — gdy miłością błysną, zda się, że w marmor iskrę życia wprysną, że w głazów żyły pulsy czucia wpoją, sny jawią się w istoty, w widmach ciało chwytam, skoro się tylko, sczesny, w oczach twych doczytam: Laura, Laura moją! "Na jego niebomodrem lustrze się wyciśnie." Gdyby było w niemieckiem blau, powiedziałbym: "modrem"; ale że jest himmelblau, to nie mogę wydać tego przez niebieskie, lubo to byłoby w zwykłej mowie dosyć; bo wyraz, niebieski, stracił pierwiastkowe znaczenie swoje równające go z fr. bleu-celeste, niem. himmelblau, łac. coeruleus (a zapewne wprzód coelureus) i nasze niebieski bierze się zwyczajnie za bleu, blau; tak więc muszę powiedzieć niebomodry t. j. tak modry jak niebo, a to dopiero wyrazi owe himmelblau. Image:PD-icon.svg Public domain
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)