I wstyd mi wtedy, wstyd tych łez ogromnie, a jednak płaczę, choć sam nie wiem, czemu, i sam się dziwię smutkowi dziwnemu, który łzy ciężkie przywołuje do mnie. A jednak płyną spod przymkniętych powiek łzy, takie smutne, jak smutny jest człowiek. Image:PD-icon.svg Public domain
I wstyd mi wtedy, wstyd tych łez ogromnie, a jednak płaczę, choć sam nie wiem, czemu, i sam się dziwię smutkowi dziwnemu, który łzy ciężkie przywołuje do mnie. A jednak płyną spod przymkniętych powiek łzy, takie smutne, jak smutny jest człowiek. Image:PD-icon.svg Public domain