| abstract
| - thumb|De wilde paarden in het fjordengebied. Hæstur of Hróstr (spreek uit als chèstr en respectievelijk chroowstà, meervoud: hæstar en hröstr) is het wilde paardenras dat voorkomt op Nyttfronsey in Oost-Libertas. Dit ras werd in de vroege Middeleeuwen door de Espeekuuaanse Vikingen meegebracht naar Nyttfron. Na enkele jaren braken er wat paarden uit en die leven tegenwoordig in de wildernis van het oosten. Het paardenras is blond aan de vacht. Ze komen voornamelijk voor op de toppen van de lage fjorden en voeden zich met grassen en mossen. Omstreeks 1995 heeft men geprobeerd om de paarden te registreren, maar na veel verzet heeft mijn dit project stilgelegd. Nog steeds zijn in het wild paarden te vinden die een bel omdragen met daarop een registratienummer. Enkele wilde paarden leven tegenwoordig in gevangenschap, maar hebben veel ruimte om rond te lopen. Er bestaat ook een witte variant, maar die is erg zeldzaam. De levensverwachting ligt gemiddeld gezien tussen de tien en twintig jaar. Vroeger was het een traditie dat jonge mannen van ongeveer zestien jaar een wild paard moesten temmen om zichzelf volwassen te kunnen noemen. Dit gebruik is de in de laatste eeuw buiten gebruik geraakt, maar er zijn vele heldendichten over geschreven in de loop der jaren. In de jaren vijftig heeft men geprobeerd om een fokprogramma te beginnen, maar hier is nooit veel van gekomen. Het aantal paarden wordt geschat tussen de honderd en vijfhonderd. Ze zijn erg schuw en de kans is klein dat men ze in het wild daadwerkelijk tegenkomt.
- thumb|De wilde paarden in het fjordengebied. Hæstur of Hróstr (spreek uit als chèstr en respectievelijk chroowstà, meervoud: hæstar en hröstr) is het wilde paardenras dat voorkomt op Nyttfronsey in Oost-Libertas. Dit ras werd in de vroege Middeleeuwen door de Espeekuuaanse Vikingen meegebracht naar Nyttfron. Na enkele jaren braken er wat paarden uit en die leven tegenwoordig in de wildernis van het oosten. Het paardenras is blond aan de vacht. Ze komen voornamelijk voor op de toppen van de lage fjorden en voeden zich met grassen en mossen. Omstreeks 1995 heeft men geprobeerd om de paarden te registreren, maar na veel verzet heeft mijn dit project stilgelegd. Nog steeds zijn in het wild paarden te vinden die een bel omdragen met daarop een registratienummer. Enkele wilde paarden leven tegenwoordig in gevangenschap, maar hebben veel ruimte om rond te lopen. Er bestaat ook een witte variant, maar die is erg zeldzaam. De levensverwachting ligt gemiddeld gezien tussen de tien en twintig jaar. Vroeger was het een traditie dat jonge mannen van ongeveer zestien jaar een wild paard moesten temmen om zichzelf volwassen te kunnen noemen. Dit gebruik is de in de laatste eeuw buiten gebruik geraakt, maar er zijn vele heldendichten over geschreven in de loop der jaren. In de jaren vijftig heeft men geprobeerd om een fokprogramma te beginnen, maar hier is nooit veel van gekomen. Het aantal paarden wordt geschat tussen de honderd en vijfhonderd. Ze zijn erg schuw en de kans is klein dat men ze in het wild daadwerkelijk tegenkomt.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)