| rdfs:comment
| - Il telefono è un arcaico strumento di comunicazione verbale che nel XIX secolo sostituì la conchiglia marina e il telegrafo. In origine fu detto parlotterofiloso, ma poi prese il suo attuale nome dall'espressione "Te le fuono!" che veniva spesso usata come minaccia impugnando la pesante cornetta dell'oggetto in questione. Il telefono permette la conversazione tra individui distanti grazie al misterioso filo del discorso che connette gli apparecchi. Nel corso degli anni il telefono si è evoluto velocemente, diventando sempre più piccolo e portatile, tant'è che tra un decennio al massimo ce lo ritroveremo direttamente ficcato nel cranio.
- 300px|right|thumb|Kiel estis videotelefonoj en jaro 2000 Telefono estis kreita de greka inventisto Platono, kiuj nomis ĝin φωνή /phōnē/. Fono anstataŭas la trian signifon de 'fundo' (por vortaro.net): parto plej malproksima de la eniro, plej malantaŭa kaj la duan de "fundo' : Malsupra surfaco de artefarita objekto kaj por la tria signifo de fono, oni povas uzi ankaŭ fundo, aŭ por plidifini "scenejfundo", kiam oni ne estas en kunteksto.
|
| abstract
| - Il telefono è un arcaico strumento di comunicazione verbale che nel XIX secolo sostituì la conchiglia marina e il telegrafo. In origine fu detto parlotterofiloso, ma poi prese il suo attuale nome dall'espressione "Te le fuono!" che veniva spesso usata come minaccia impugnando la pesante cornetta dell'oggetto in questione. Il telefono permette la conversazione tra individui distanti grazie al misterioso filo del discorso che connette gli apparecchi. Nel corso degli anni il telefono si è evoluto velocemente, diventando sempre più piccolo e portatile, tant'è che tra un decennio al massimo ce lo ritroveremo direttamente ficcato nel cranio.
- 300px|right|thumb|Kiel estis videotelefonoj en jaro 2000 Telefono estis kreita de greka inventisto Platono, kiuj nomis ĝin φωνή /phōnē/. Fono anstataŭas la trian signifon de 'fundo' (por vortaro.net): parto plej malproksima de la eniro, plej malantaŭa kaj la duan de "fundo' : Malsupra surfaco de artefarita objekto kaj por la tria signifo de fono, oni povas uzi ankaŭ fundo, aŭ por plidifini "scenejfundo", kiam oni ne estas en kunteksto. Poste italdevena usonano Antonio Meucci rabis la ideon de Platono kaj nomis ĝin le phone (la fono france, la tiama internacia lingvo) en 1849, sed tiu ne disvastiĝis pro manko de financoj. Poste germano J. Ph. Reis rabis la ideon en 1861 kaj li nomis la aparaton Die lephone ĉar, kompreneble, li ne scipovis la francan kaj li ne sciis ke "le" estas la artikolo. La skotdevena kanadano A. G. Bell en 1876, denove rabis la inventon kaj anstataŭis la germanan articolon "Die" per la angla "the", tiel disvastiĝis la The lephone en la tuta mondo. El tiu nomo (the lephone) devenas la esperanta vorto telefono. Anstataŭ adapti la fremdan vorton "telefono" en la 1-a oficiala aldono, supozeble estintus pli saĝe konstrui vorton laŭ la principoj de Esperanto, ekzemple laŭ la germana modelo "Fernsprecher", laŭvorte "parolilo je distanco". Grava demando, preskaŭ sensenca, estas, ĉu eblas malfari tiun decidon, kaj nun proponi fundamentan kunmetitan vorton.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)