De Synode of Diamper - gehouden te Udayamperoor (Kerala, India) onder leiding van Aleixo de Menezes, Aartsbisschop van Goa in juni 1599 - uniëerde de Thomaschristenen met de Katholieke Kerk en verbrak hun banden met de Assyrisch Nestoriaanse Kerk. Wijzigingen in de liturgie naar westers model werden ingevoerd, waardoor de oude Malabar-ritus, ontstaan uit de Chaldeeuwse ritus, verloren ging ten gunste van de Latijnse ritus. Een andere groep christenen wenste geuniëerd met Rome te blijven en vormde de Syro-Malabar-katholieke Kerk.
De Synode of Diamper - gehouden te Udayamperoor (Kerala, India) onder leiding van Aleixo de Menezes, Aartsbisschop van Goa in juni 1599 - uniëerde de Thomaschristenen met de Katholieke Kerk en verbrak hun banden met de Assyrisch Nestoriaanse Kerk. Wijzigingen in de liturgie naar westers model werden ingevoerd, waardoor de oude Malabar-ritus, ontstaan uit de Chaldeeuwse ritus, verloren ging ten gunste van de Latijnse ritus. In 1653 verzetten een groep Thomaschristenen zich tegen het gezag van de Portugese bisschoppen en de Jezuïet-missionarissen en bekwamen – hoewel ze behoorden tot de Oost-syrische ritus - een bisschop van de Syrisch-orthodoxe Kerk van West-syrische traditie namelijk Mar Gregorius. Zo ontstond de Syro-Malankara-orthodoxe Kerk, één van de Oriëntaals-orthodoxe Kerken. Een andere groep christenen wenste geuniëerd met Rome te blijven en vormde de Syro-Malabar-katholieke Kerk. In de jaren 1920 ontstond uit de Syro-Malankara-orthodoxe Kerk een nieuwe, met Rome geünieerde, Kerk: de Syro-Malankara-katholieke Kerk.