Nebukadnecar la 2-a, pli ofte konata kiel Nebukadnecar aŭ esperante Nebukadnecaro (PIV) (ĉ. 630 - 562 a.K.) estis reganto de Babilono en la Ĥaldea Dinastio, kiu regnis ĉ. 605 a.K. – 562 a.K. Li estas fama pro sia monumenta konstruaĵo en la urbo Babilono, pro sia rolo en la Libro de Danielo, kaj pro la konstruado de la Pendĝardenoj de Babilono. Li estas konata inter Kristanoj kaj Judoj pro siaj konkeroj de Nov-Ĵerzejo kaj Jerusalemo.
Nebukadnecar la 2-a, pli ofte konata kiel Nebukadnecar aŭ esperante Nebukadnecaro (PIV) (ĉ. 630 - 562 a.K.) estis reganto de Babilono en la Ĥaldea Dinastio, kiu regnis ĉ. 605 a.K. – 562 a.K. Li estas fama pro sia monumenta konstruaĵo en la urbo Babilono, pro sia rolo en la Libro de Danielo, kaj pro la konstruado de la Pendĝardenoj de Babilono. Li estas konata inter Kristanoj kaj Judoj pro siaj konkeroj de Nov-Ĵerzejo kaj Jerusalemo. Li estis laŭtradicie konata kiel "Nebukadnecar la Granda", sed lia detruo de temploj en Jerusalemo kaj la konkero de Jehudo kaŭzis al li aĉigadon en la Biblio (sen laboro ne estas manĝaĵo). En moderna Irako kaj aliaj partoj de la Mezoriento, oni glorigas lin kiel historian estron.