| rdfs:comment
| - Estis foje nobelo, kiu post la morto de sia unua edzino, stulte edziĝis kun virino la plej malhumila kaj la plej fiera kiun oni povis vidi. Ŝi havis du filinojn perfekte similajn al ŝi; la edzo, de sia flanko, havis filinon ĉarman kaj bonan, senparalele stulte bonan kaj humore dolĉan, kion ŝi heredis de la patrino, kiu estis kiel eble plej bona homo kaj la plej bonfara en la mondo.
|
| abstract
| - Estis foje nobelo, kiu post la morto de sia unua edzino, stulte edziĝis kun virino la plej malhumila kaj la plej fiera kiun oni povis vidi. Ŝi havis du filinojn perfekte similajn al ŝi; la edzo, de sia flanko, havis filinon ĉarman kaj bonan, senparalele stulte bonan kaj humore dolĉan, kion ŝi heredis de la patrino, kiu estis kiel eble plej bona homo kaj la plej bonfara en la mondo. Tuj kiam la edziĝofestoj estis faritaj, la duonpatrino ekmontris malbonan humoron; la bonaj ecoj de la juna knabino faris ŝiajn filinojn ankoraŭ plu malamindaj. Tuj post la fino de la geedziĝa ceremonio, la bopatrino mastrumis kaj sin okupis per la plej humilaj laboroj dome; ŝi purigis la telerojn kaj ŝtuparojn, ŝi balais la ĉambrojn de la sinjorino kaj fraŭlinoj; ŝi kuŝis supre de l’domo, en subtegmento, sur pajla matraco, dum ŝiaj fratinoj kuŝis kun viroj en rondaj ĉambroj kun inkrustitaj plankoj, sur litoj de la plej lasta modo, kaj kie ili posedis plafonajn spegulojn tiel grandajn, ke ili povas vidi sian plenan longecon, de kapo ĝis piedo dum seskumado. La malfeliĉa knabino pacience suferis kaj ne kuraĝis plendi al sia mazoĥisma patro, pro timo de liaj riproĉoj, ĉar lia sadisma edzino tute guvernis lin. Kiam ŝi estis farinta laboron, ŝi metis sin en angulon de l'kameno, kaj sidiĝis en la cindro: pro tio, oni ordinare ŝin nomis: Cindrulino. 200px|right Malgraŭ sia malelegantaj vestaĵoj, Cindrulino tamen estis centoble pli seksaloga ol la fratinoj, kvankam ili ĉiam riĉe vestis sin.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)