| rdfs:comment
| - Ulica Borsucza – ulica położona na osiedlu Raków w dzielnicy Włochy, która zaczyna się na tyłach ul. Łopuszańskiej i biegnie w kierunku ul. Instalatorów, jednak nie dochodzi do niej. Okolice Rakowa i Zosina przez długi czas zdominowane były przez liczne cegielnie, które zaczęły kończyć swoją działalność dopiero w okresie międzywojennym, pozostawiając po sobie liczne glinianki oraz drogę dojazdową do nich, która istnieje dziś w bardzo szczątkowej wersji jako ul. Analityczna. Równolegle do niej powoli zaczęły kształtować się kolejne ulice, w tym współczesna Borsucza, która zarysowuje się na planach w latach 30. XX wieku. Już jednak niemal od samego początku planowana była jako istotna droga komunikacyjna, która ma połączyć skrzyżowania współczesnych Łopuszańskiej i al. Krakowskiej z nową dro
|
| abstract
| - Ulica Borsucza – ulica położona na osiedlu Raków w dzielnicy Włochy, która zaczyna się na tyłach ul. Łopuszańskiej i biegnie w kierunku ul. Instalatorów, jednak nie dochodzi do niej. Okolice Rakowa i Zosina przez długi czas zdominowane były przez liczne cegielnie, które zaczęły kończyć swoją działalność dopiero w okresie międzywojennym, pozostawiając po sobie liczne glinianki oraz drogę dojazdową do nich, która istnieje dziś w bardzo szczątkowej wersji jako ul. Analityczna. Równolegle do niej powoli zaczęły kształtować się kolejne ulice, w tym współczesna Borsucza, która zarysowuje się na planach w latach 30. XX wieku. Już jednak niemal od samego początku planowana była jako istotna droga komunikacyjna, która ma połączyć skrzyżowania współczesnych Łopuszańskiej i al. Krakowskiej z nową drogą wylotową idącą mniej więcej na linii współczesnej ul. Drawskiej – może też o tym świadczyć fakt, że ulica została zabudowana ściślej tylko w pierzei nieparzystej – domy te powstały zapewne pod koniec lat 30. XX wieku lub na początku lat 40. XX wieku. right|thumb|250px|Ulica Borsucza – południowy odcinek Zabudowa nie uległa zniszczeniu podczas II wojny światowej, a w 1951 roku znalazła się wraz z osadą Raków w granicach Warszawy. Ulica biegła wówczas od ul. Łopuszańskiej i krzyżowała się z ulicami Podborską, Bakalarską, Głuszycką i Asnyka, dalej kończyła się ślepo. Nazwana została w 1953 roku. Połączenie z ul. Łopuszańską straciła około 1970 roku, możliwe jednak, że łączyły się one jedynie ciągiem pieszym, o czym może świadczyć zachowany do dziś południowy fragment ulicy, gdzie istnieje jedynie chodnik. Wzdłuż ulicy pojawiło się niewiele nowych zabudowań, były to głównie domy jednorodzinne bądź obiekty warsztatowo-magazynowe, względnie niewielkie zakłady przemysłowe. Taki też mieszkalno-warsztatowy charakter ulica zachowała do dzisiaj. Ulica rozpoczyna swój bieg na tyłach restauracji McDonald's u zbiegu ul. Łopuszańskiej i al. Krakowskiej, po czym biegnie na północny-zachód i przecina kolejno takie ulice jak Podborska, Bakalarska, Głuszycka i Nadziei, by zakończyć się ślepo około 150 metrów dalej. Przy ulicy Borsuczej zachowało się kilka przedwojennych domów i kamienic, które znajdują się pod numerami: nr 3, nr 7, nr 9 (zburzona w 2014), nr 11, nr 15 i nr 45. Frontem do Borsuczej stoi także kamienica przy Łopuszańskiej 4/6. Ponadto przy ulicy znajdują się domy jednorodzinne oraz pojedyncze zabudowania warsztatowo-magazynowe.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)