rdfs:comment
| - Apocriefen van het Nieuwe Testament zijn boeken, die aanspraak maken onderdeel van het Nieuwe Testament te zijn, doorgaans zijn toegeschreven aan een apostel, reeds bestonden in de oudheid en niet zijn opgenomen in de canon van een of meer christelijke kerken. De boeken, die tijdens het vaststellen van de Bijbelse canon, en de canonvorming van het Nieuwe Testament, niet als authentiek werden beschouwd, heten apocriefen.
|
abstract
| - Apocriefen van het Nieuwe Testament zijn boeken, die aanspraak maken onderdeel van het Nieuwe Testament te zijn, doorgaans zijn toegeschreven aan een apostel, reeds bestonden in de oudheid en niet zijn opgenomen in de canon van een of meer christelijke kerken. De boeken, die tijdens het vaststellen van de Bijbelse canon, en de canonvorming van het Nieuwe Testament, niet als authentiek werden beschouwd, heten apocriefen. De Ethiopisch-orthodoxe Kerk erkent de Handelingen van Paulus alsmede enkele voor Ethiopiƫ unieke boeken, die door alle andere kerken als apocriefen worden beschouwd. Een strikte scheiding tussen canonieke en apocriefe geschriften maakt de Ethiopisch-orthodoxe Kerk in tegenstelling tot de andere kerken van het christendom echter niet. Boeken die wel pretenderen onderdeel uit te maken van het Nieuwe Testament, maar waarvan niet objectief kon worden vastgesteld dat ze in de oudheid bestaan hebben, zoals het middeleeuwse Evangelie van Barnabas (hoewel het Epistel van Barnabas soms zo werd genoemd) en nieuwe openbaringen zoals het Boek van Mormon en de boeken van Jakob Lorber, worden niet tot de apocriefen gerekend.
|