| abstract
| - Ildefons Houwalt - malarz. W latach 1925-31 uczęszczał do Gimnazjum Zygmunta Augusta w Wilnie, m.in. z Antonim Gołubiewem i Czesławem Miłoszem. W latach 1932-1936 odbył studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, studiując malarstwo monumentalne pod kierunkiem Ludomira Sleńdzińskiego. W czasie studiów został członkiem najstarszej polskiej korporacji akademickiej - Konwentu Polonia. W 1934 r. ożenił się z Barbarą Houwalt (Szopówną), również absolwentką Wydziału Sztuk Pięknych USB. W 1935 urodziła się ich córka - Barbara Houwalt-Kostecka (malarka i poetka). W 1939, jako kawalerzysta, walczył w armii gen. Franciszka Kleeberga, a następnie po dostaniu się do niewoli przebywał w obozie jenieckim w Radomiu (do 1941). Powrócił do Wilna i rodzinnej posiadłości w Medynie, został członkiem Armii Krajowej. W 1941 wziął udział w zbiorowej wystawie plastyków wileńskich i uchodźców wojennych. W 1943 r. uczestniczył w wystawie absolwentów Wydziału Sztuk Pięknych USB, a dwa lata później w wystawie Związku Plastyków Republiki Litewskiej. W wyniku akcji repatriacyjnej przeniósł się z żoną Barbarą do Poznania (dzięki wsparciu prof. Wacława Taranczewskiego). Od 1946 r. brał udział w wystawach środowiskowych Poznania, został członkiem spółdzielni plastyków „Forma”. Do 1950 r. pracował jako grafik dla „Gazety Poznańskiej”, ilustrował także książki . W 1947 r. wraz z Alfredem Lenicą i Feliksem Marią Nowowiejskim wystawiał swoje prace w Salonie Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Wystawa ta, mająca stanowić przeciwwagę dla kapistów, została uznana ex post jako pierwsze wystąpienie grupy 4F+R (forma, farba, faktura, fantastyka + realizm) i stanowiła pierwszą w Wielkopolsce wystawę sztuki nowoczesnej po 1945 r. W 1949 Ildefons Houwalt wziął udział w II wystawie grupy 4F+R (do trzech niezależnych dołączyli: Tadeusz Kalinowski, Zygfryd Wieczorek, Fortunata Obrąpalska, Bolesław Schmidt, Julian Boss-Gosławski i Bazyli Wojtowicz). Różnica zdań z A. Lenicą co do możliwości wspólnej realizacji programu, była przyczyną wystąpienia Houwalta z grupy 4F+R. W tym okresie malował przede wszystkim akwarele, gwasze i tempery. W 1951 został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego i spędził kilka miesięcy w więzieniu, czego efektem była rozwijająca się choroba i makabryczne sny, które nie opuszczały Houwalta aż do śmierci, a stanowiły jednocześnie inspirację dla jego twórczości. W 1954 r. artysta otrzymał własną pracownię, zajmował się przede wszystkim malarstwem olejnym, a następnie techniką dekalkomanii. Ponownie wystawiał dopiero w 1961 r. i 1963 r. (cykle obrazów olejnych). Na kolejnej wystawie indywidualnej w Poznaniu oraz w Szczecinie (1966 r.) prezentował wyłącznie tempery (wykorzystując efekt dekalkomanii).
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)