rdfs:comment
| - Kuchmistrz (po łac. Magister coquinae, później praefectus culinae) - urząd nadworny, następnie (za Zygmunta III) koronny, po którym szły urzędy: cześnika, krajczego i stolnika. Urząd ten zjawia się u nas w XIV wieku za Kazimierza Wielkiego; królowe polskie, a czasem i królewiczowie, własnych mieli kuchmistrzów. Na sejmie lubelskim 1569 książęcy nadworny kuchmistrz litewski przybrał tytuł kuchmistrza Wielkiego Księcia Litewskiego.
|
abstract
| - Kuchmistrz (po łac. Magister coquinae, później praefectus culinae) - urząd nadworny, następnie (za Zygmunta III) koronny, po którym szły urzędy: cześnika, krajczego i stolnika. Urząd ten zjawia się u nas w XIV wieku za Kazimierza Wielkiego; królowe polskie, a czasem i królewiczowie, własnych mieli kuchmistrzów. Na sejmie lubelskim 1569 książęcy nadworny kuchmistrz litewski przybrał tytuł kuchmistrza Wielkiego Księcia Litewskiego. Na dworach zamożnych panów kuchmistrzem nazywano najstarszego kucharza, który zarządzał kuchnią, kucharzami, kuchtami i cała służbą kuchenna. Ostatnim kuchmistrzem koronnym za Rzeczypospolitej był Leonard Worcell, mianowany 4 grudnia 1780, ale po nim jeszcze był Mikołaj Bronikowski w 1810 kuchmistrzem Wielkiego księcia Warszawskiego. Ostatnim kuchmistrzem litewskim był Ksawery Ogiński, mianowany w 1793.
|