| rdfs:comment
| - 250px|thumb|Heucuva Heucuvy to nieumarłe duchy, z wyglądu podobne do szkieletów, ale znacznie niebezpieczniejsze i trudniejsze do odpędzenia. Wyglądają jak ludzkie szkielety, odziane w podarte i zniszczone szaty. Mają ostre, zdolne do rozdzierania drewna kości palców, a zadane przez nie rany zakażają ofiarę powoli odbierającą siły chorobą. Istoty te są obdarzone szczątkową inteligencją, która nasyca je szczególną nienawiścią do kapłanów. Kiedy zostaje przeciw nim użyta moc odpędzania nieumarłych, ze szczególną zajadłością atakują kleryka, który jej użył. Szczególnie groźna jest zdolność tych nieumarłych do polimorfii, której używają w celu przybrania kształtu jakiejś niegroźnej istoty. Wykorzystują tę moc by zbliżyć się do niewiadomej ofiary lub uniknąć kłopotów, kiedy ścigają jakąś konkre
|
| abstract
| - 250px|thumb|Heucuva Heucuvy to nieumarłe duchy, z wyglądu podobne do szkieletów, ale znacznie niebezpieczniejsze i trudniejsze do odpędzenia. Wyglądają jak ludzkie szkielety, odziane w podarte i zniszczone szaty. Mają ostre, zdolne do rozdzierania drewna kości palców, a zadane przez nie rany zakażają ofiarę powoli odbierającą siły chorobą. Istoty te są obdarzone szczątkową inteligencją, która nasyca je szczególną nienawiścią do kapłanów. Kiedy zostaje przeciw nim użyta moc odpędzania nieumarłych, ze szczególną zajadłością atakują kleryka, który jej użył. Szczególnie groźna jest zdolność tych nieumarłych do polimorfii, której używają w celu przybrania kształtu jakiejś niegroźnej istoty. Wykorzystują tę moc by zbliżyć się do niewiadomej ofiary lub uniknąć kłopotów, kiedy ścigają jakąś konkretną istotę. Najczęściej podszywają się pod jedną z niedawnych ofiar, są jednak również w stanie przybrać postać, jaką sami posiadali za życia. Heucuvy nie potrafią mówić, wydają jedynie odgłosy jęków i wycia. Heucuvy zamieszkują mroczne podziemia i jaskinie, leżące pod terenami o klimacie ciepłym i umiarkowanym. Chłód w jakiś sposób je odstrasza, gdyż nie spotyka się ich w wysokich górach i na terenach arktycznych. Legenda głosi, że nieumarli ci są duchami zakonników i pustelników, którzy nie dochowali wierności złożonym ślubom. Ich obecny stan jest karą za herezje i występki popełnione za życia. Ich wygląd i moce wizualizują ten upadek. Noszone strzępy szat są pozostałościami mnisich habitów a zamiast uzdrawiać, zabijają zatrutym dotykiem. Zamiast pomagać innym, zabijają ich a ich dawna moc odpędzania nieumarłych pozwala im samym opierać się świętym mężom, którzy próbują zakończyć ich nieszczęsny los. Heucuvy zachowują mgliste wspomnienia ze swego doczesnego żywota. Ich jaskinie są groteskowo przystrojone , naśladując wystrój ich dawnych świątyń i klasztorów. Ciała ofiar są usytuowane tak, aby przypominały pątników, a część ich własności jest rozłożona niczym ofiary i wota. Tego typu pokraczne świątynie wywołują odrazę każdej miłującej dobro postaci jako twór obrażający bogów. W rzadkich przypadkach heucuvy nie osiadają w jaskiniach, zamiast tego włócząc się bez celu, jako groteskowa parodia prawdziwych pielgrzymów. Istoty te są często przytaczane młodym klerykom jako przykład tego, czym mogą się stać jeśli nie dochowają wiary. Sproszkowane kości heucuvy służą złym magom i kapłanom jako komponent do eliksirów i przedmiotów służących do plugawienia dobra lub kontroli nad nieumarłymi.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)