De Tri-Fighter was niet enkel een gewone Battle Droid maar eveneens een Droid Starfighter. Het was dus eigenlijk een starfighter die werd bestuurd door een geïntegreerd Droid brein. Het ontwerp met de drie vleugels (vandaar ook de naam) was het werk van de Colicoids die de Tri-Fighter baseerden op een schedel van een angstaanjagend prehistorisch dier van op Colla IV. Deze vleugels bezaten elk een light Laser Cannon dat individueel kon worden gebruikt. De Tri-Fighter kon dus verschillende doelwitten tegelijk aanvallen. In het midden van deze vleugels bevond zich de reactor core. Door drie individuele aandrijvingen was de Tri-Fighter erg wendbaar en de starfighter bezat ook een grote reikwijdte door een krachtige reactor en goede sensors. Net zoals de meeste Droid Starfighters, reageerde de
De Tri-Fighter was niet enkel een gewone Battle Droid maar eveneens een Droid Starfighter. Het was dus eigenlijk een starfighter die werd bestuurd door een geïntegreerd Droid brein. Het ontwerp met de drie vleugels (vandaar ook de naam) was het werk van de Colicoids die de Tri-Fighter baseerden op een schedel van een angstaanjagend prehistorisch dier van op Colla IV. Deze vleugels bezaten elk een light Laser Cannon dat individueel kon worden gebruikt. De Tri-Fighter kon dus verschillende doelwitten tegelijk aanvallen. In het midden van deze vleugels bevond zich de reactor core. Door drie individuele aandrijvingen was de Tri-Fighter erg wendbaar en de starfighter bezat ook een grote reikwijdte door een krachtige reactor en goede sensors. Net zoals de meeste Droid Starfighters, reageerde de Tri-Fighter op signalen afkomstig van een moederschip.