| rdfs:comment
| - Το μυϊκό σύστημα, δηλαδή το σύνολο των μυών, είναι ένας βιολογικός μετατροπέας που μετατρέπει την Βιολογική Ενέργεια των κυττάρων (ακριβέστερα, Χημική Ενέργεια) σε Κινητική Ενέργεια. Παραδείγματα είναι οι μύες που χρησιμοποιούνται για τις κινήσεις καρδίας, του εντέρου και των οφθαλμών κ.λ.π.
* τα αγγεία από τα οποία οι οι μυϊκές ίνες τρέφονται και
* τα νεύρα με τα οποία οι μύες συνδέονται με τον εγκέφαλο ώστε να λάβουν την εντολές για κίνηση. Για να γίνει η κίνηση τόσο ομαλή, όπως την γνωρίζουμε, λειτουργούν ταυτόχρονα Για παράδειγμα όταν θέλουμε να σηκώσουμε ένα βάρος με το χέρι μας
|
| abstract
| - Το μυϊκό σύστημα, δηλαδή το σύνολο των μυών, είναι ένας βιολογικός μετατροπέας που μετατρέπει την Βιολογική Ενέργεια των κυττάρων (ακριβέστερα, Χημική Ενέργεια) σε Κινητική Ενέργεια. Παραδείγματα είναι οι μύες που χρησιμοποιούνται για τις κινήσεις καρδίας, του εντέρου και των οφθαλμών κ.λ.π. Κάθε μυς αποτελείται από πολλές χιλιάδες μέχρι και εκατομμύρια μυϊκές ίνες. Η κάθε μυϊκή ίνα είναι ένα σύνολο που προέρχεται από την συνένωση πολλών χιλιάδων κυττάρων ειδικά κατασκευασμένων έτσι ώστε να εξυπηρετείται η αντίστοιχη λειτουργία. Ολες αυτές οι χιλιάδες κύτταρα που αποτελούν την μυική ίνα βρίσκονται μέσα σε ένα περίβλημα από συνδετικό ιστό που περιβάλλει, οριοθετεί και προστατεύει το περιεχόμενό του. Ο Συνδετικός Ιστός δεν βρίσκεται μόνο στο περίβλημα αλλά και ανάμεσα στις μυϊκές ίνες και περιλαμβάνει
* τα αγγεία από τα οποία οι οι μυϊκές ίνες τρέφονται και
* τα νεύρα με τα οποία οι μύες συνδέονται με τον εγκέφαλο ώστε να λάβουν την εντολές για κίνηση. Οι νευρικές σύναψεις μετατρέπουν την ηλεκτρική εντολή που προέρχεται από όργανα όπως ο εγκέφαλος και ο Νωτιαίος Μυελός, σε ηλεκτροχημική εντολή και μετά σε κινητική, δηλαδή σύσπαση του μυός. Μέσα στον μυ φθάνουν και άλλα στοιχεία του Νευρικού Συστήματος, όπως νευρικές ίνες του συμπαθητικού νευρικού συστήματος που εγκαθίστανται στα τοιχώματα των αγγείων και πολλά είδη νευροϋποδοχέων, δηλαδή αισθητήρες που αναφέρουν κάθε στιγμή στο κέντρο την κατάσταση που βρίσκονται οι μυες (σύσπαση, χαλάρωση). Είναι καταπληκτικό το πόσο γρήγορα γίνεται ένας τεράστιος αριθμός υπολογισμών από το κεντρικό νευρικό σύστημα έχοντας κάθε στιγμή πληροφορίες από αυτούς τους υποδοχείς για τη θέση του σώματός μας, για τις ανάγκες που προκύπτουν κάθε στιγμή όπως
* κίνηση σώματος,
* μετακίνηση χειρών και ποδών,
* ανύψωση αντικειμένων,
* κινήσεις των βλεφάρων,
* ανόρθωση των τριχών του δέρματος κ.α.. Στο εσωτερικό κάθε μυϊκού κύτταρου υπάρχει γλυκόζη, γλυκογόνο και λιπίδια δηλαδή ουσίες που η καύση τους προσφέρει την ενέργεια που απαιτείται για την κίνηση. Καθώς καταφθάνει το ερέθισμα (δηλ. ένα βιοηλεκτρικό σήμα) από το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα μέσω κάποιου συγκεκριμένου νεύρου που θα διεγείρει τον συγκεκριμένο μυ, απελευθερώνεται από την απόληξη του νευρικού κλωνίου μια νευροδιαβιβαστική ουσία που επιδρά πάνω στην μυική μεμβράνη και την διεγείρει. Αυτή η διέγερση της μυικής μεμβράνης προκαλεί μια βιοηλεκτρική διεργασία που με μεγάλη ταχύτητα μεταδίδεται στην βαθύτερη δομή του μυικού κυττάρου δηλαδή στο σύστημα των εγκάρσιων σωληνίσκων. Το σύστημα αυτό αποτελείται από επάλληλα τμήματα σε διαφορετική όμως θέση έτσι ώστε να έχουμε ως αποτέλεσμα αυτής της διέγερσης την σύσπαση του μυός. Αυτή η διέγερση στη μυική ίνα διαρκεί μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου και μετά τα δομικά στοιχεία του μυός επανέρχονται στην προηγούμενη θέση ηρεμίας. Για να έχουμε την μυική σύσπαση χρειάζονται πολλές τέτοιες διεγέρσεις που προέρχονται από αντίστοιχες εντολές των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου. Με τον ίδιο μηχανισμό των αθροιστικών νευρικών διεγέρσεων το Νευρικό Σύστημα ρυθμίζει και την δύναμη με την οποία συσπάται ο μυς ανάλογα με την εργασία που καλείται να φέρει σε πέρας. Αν σε μια συγκεκριμένη μυϊκή συστολή συμμετέχει μία μόνο κινητική μονάδα του μυός θα έχουμε και την αντίστοιχη δύναμη, αν περισσότερες θα έχουμε μεγαλύτερη δύναμη σύσπασης. Αυτό όμως δεν μπορεί ποτέ να φθάσει στην σύσπαση όλων των κινητικών μονάδων σε έναν μυ γιατί υπάρχουν άλλοι νευρικοί μηχανισμοί που απαγορεύουν κάτι τέτοιο για να προφυλάξουν την ακεραιότητα της δομής της μυοσκελετικής μονάδας (οστά, αρθρώσεις και μυς). Η δύναμη που αναπτύσσεται από τους μυες είναι πολύ μεγαλύτερη από το βάρος που φαίνεται ότι μετακινούν και αυτό οφείλεται στο ότι πάντοτε οι μυες δρουν μέσω υπομοχλίων και όχι άμεσα για να γίνει κάποια κίνηση. Ένα παράδειγμα είναι ο τετρακέφαλος που για να τεντώσει το γόνατο δρα μέσω της επιγονατίδας. Σε εργαστηριακές μελέτες βρέθηκε ότι η δύναμη που αναπτύσσουν οι μυες συνολικά ενός ενήλικα άνδρα όταν συσπώνται ισχυρά με ισομετρική σύσπαση μπορεί να φθάσει τους δύο δύο τόνους περίπου. Για να γίνει η κίνηση τόσο ομαλή, όπως την γνωρίζουμε, λειτουργούν ταυτόχρονα
* οι πρωταγωνιστές μυες για την σύσπαση αλλά και
* οι ανταγωνιστές μυς για τη συγκράτηση μιας απότομης κίνησης του μέλους. Για παράδειγμα όταν θέλουμε να σηκώσουμε ένα βάρος με το χέρι μας
* συσπάται ο δικέφαλος για να κάνει την κίνηση αλλά ταυτόχρονα και
* ο τρικέφαλος για να συγκρατήσει τον δικέφαλο ώστε η κίνηση να είναι ελεγχόμενη και όχι απότομη. Βέβαια στην συγκεκριμένη περίπτωση ο δικέφαλος μυς έχει τον πρώτο ρόλο γι’ αυτό και γίνεται η κάμψη στον αγκώνα. Ακόμη και κατά την συνειδητή χαλάρωση ή τον ύπνο οι μυες δεν παρμένουν τελείως χαλαροί αλλά διατηρούν μια μικρή σύσπαση που λέγεται μυϊκός τόνος. Ο μυικός τόνος είναι το αποτέλεσμα διέγερσης ενός μικρού αριθμού κινητικών μονάδων μέσα στον μυ. Ο οργανισμός χρησιμοποιεί τον μυϊκό τόνο, τη συγκράτηση των αρθρούμενων οστών στην ορθή τους θέση όταν ο άνθρωπος χαλαρώνει και κοιμάται και για να προφυλάσσεται από το κρύο καθώς δημιουργεί μικρές αλλεπάλληλες συσπάσεις που γίνονται αντιληπτές ως ρίγος. Ετσι αυξάνει τις καύσεις που γίνονται μέσα στους μυες με συνέπεια την αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος. Ο μυς στην σύνδεσή του με το οστό χρησιμοποιεί τον τένοντα που είναι μια μεταβατική δομή, ισχυρή και διαβαθμισμένα σκληρή όσο πλησιάζει το οστό και διαβαθμισμένα μαλακή όσο πλησιάζει τον μυ. Στην σύνδεση του μυός με το νεύρο τα πράγματα αλλάζουν καθώς ο μυς χρησιμοποιεί γι’ αυτό ό,τι πιο λεπτό έχει: την τελική κινητική του πλάκα που είναι μια νευρομυϊκή προσαρμοστική συσκευή για την επαφή του με το νεύρο. Στην μία περίπτωση ο τένοντας γίνεται σκληρός όπως ένα οστό και από την άλλη γίνεται τόσο λεπτοφυής όπως ένα νεύρο. Συνεργάζεται τόσο με το νεύρο και το οστό όσο και με τους άλλους συνεργούς μυς, δηλαδή αυτούς που ενεργοποιούνται για να βοηθήσουν στην εκτέλεση της κύριας κίνησης που έλαβε ως εντολή.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)