| rdfs:comment
| - Makrokosm i mikrokosm — starożytni filozofowie greccy oznaczali tak całą naturę i cały wszechświat w przeciwieństwie do świata jednostki, który oznaczali jako mikrokosm. Człowiek jest tedy odbiciem wszechświata i w małej skali wyobraża stany, stosunki i warunki wszechświata, który jest więc niejako ludzkim organizmem w olbrzymiej skali. W starożytnej greckiej filozofii, począwszy od Anaksymenesa aż do Platona , stoików, Plotyna i in,, ciągle znaleźć można analogie pomiędzy człowiekiem a wszechświatem.
|
| abstract
| - Makrokosm i mikrokosm — starożytni filozofowie greccy oznaczali tak całą naturę i cały wszechświat w przeciwieństwie do świata jednostki, który oznaczali jako mikrokosm. Człowiek jest tedy odbiciem wszechświata i w małej skali wyobraża stany, stosunki i warunki wszechświata, który jest więc niejako ludzkim organizmem w olbrzymiej skali. W starożytnej greckiej filozofii, począwszy od Anaksymenesa aż do Platona , stoików, Plotyna i in,, ciągle znaleźć można analogie pomiędzy człowiekiem a wszechświatem. Myśl ta o dwóch światach, o wielkim i małym, przeszła potem do alchemii, astrologii, magii i medycyny. Poetycki kształt otrzymała u Goethego w „Fauście” (I cz.). — Lit. Meyer „Wesen u. Gesch. d.Theorie vom Mikround Makrokosmos" (1900) Ob. Lotze.(Encyklopedia Powszechna Ultima Thule) Kategoria:Filozofia
|