| abstract
| - 250px|thumb|Duch powietrza 200px|thumb|Duch powietrza - wizja Tony'ego DiTerlizzi Duchy powietrza (ang. spirits of the air) to słudzy bóstw związanych z powietrzem i wiatrem. Każdy bóg potrafiący panować nad wiatrem ma rónież możliwość stworzenia ducha powietrza. Istoty te żyją po to, by słuchać i wykonywać polecenia. Mogą być zarówno zwykłymi posłańcami jak i potężnymi gestorami. Wyglądają jak duże, nietoperzopodobne istoty o skórzastych skrzydłach, stopach wyposażonych w pazury i małpich głowach. Ubierają się w szaty z delikatnej, lśniącej tkaniny, która uchodzi za szlachetniejszą od jedwabiu. Szaty te mienią się wszelkimi możliwymi kolorami i odcieniami, trudnymi nawet do nazwania. Ich głosy mogą być melodyjne i słodkie lub szorstkie i głuche, nigdy jednak nie brzmią dwa razy tak samo. Kiedy się rodzą, duchy powietrza są białe jak zimowy wiatr, jednak każdy dzień spędzony w świetle słońca nadaje ich skórze kolejny z nieskończonej liczby odcieni. Nocne światło księżyca zmywa te barwy, wywołując delikatne uczucie łaskotania i śmiech duchów powietrza. Świt przywołuje barwy z powrotem. Stworzenia te całe życie spędzają w powietrzu, nie wyłączając nawet snu. Są w tym środowisku niezwykle zwinne. Mają też moc kontrolowania siły i kierunku wiatru w promieniu około 30 metrów. Są nastawione pokojowo i, jeżeli nie wykonują jakiejś misji, niemal całkowicie pochłonięte swymi powietrznymi akrobacjami. Kiedy jednak bóstwo powietrza, nieważne jakiej natury, zażąda od nich przysługi, muszą ją wykonać, zobowiązane pradawnym i zapomnianym od wieków paktem. Podobno gdy bogowie kończyli tworzyć Wieloświat, ogarnięci pychą postanowili pozostawić tylko w swej wyobraźni środki, które miały u końca wszechrzeczy wywołać jego entropię. Zapomnieli jednak wstrzymać oddechy, i uleciały z nich duchy powietrza, jako kpina z gnuśności bogów. Ci jednak wykonali rozpaczliwy wdech, który odebrał nowo stworzonym istotom część siły życiowej i uzależnił ich na wieki od woli Panów Powietrza. Nie będąc w stanie sprzeciwić się ich woli, duchy realizują jednak swe misje w czasie i przy pomocy środków, jakie uznają za odpowiednie. Podobno w krótkich chwilach pomiędzy wdechem a wydechem duchy powietrza są niezależne od woli swych panów. W tych krótkich chwilach stopniowo, myśl po myśli i słowo po słowie planują bunt i zwrócenie się przeciw swym władcom. W tym drugim, złożonym z krótkich momentów życiu każdy z duchów przeżywa niesamowite wydarzenia, wierząc że jego służba bogom jest tylko sennym marzeniem. Któż może wiedzieć, co jest prawdą? W tych snach duchy sięgają nieraz ku poszukiwaczom przygód, błagając ich by ocalili je przed bóstwami, które mogą zgasić ich życie jednym dmuchnięciem. Duchy powietrza karmią się szczęściem innych istot, dzieląc się nim niczym chlebem i śpiąc pośród promieni słońca. Kiedy umierają, z ich ciał uwalniają się gromadzone przez lata barwy, unosząc się w powietrzu i napełniając kolorami wszystko wokoło, by po kilku godzinach rozproszyć się bezpowrotnie.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)