| abstract
| - right|thumb|200px|Jerzy Lewiński Jerzy Antoni Lewiński (ps. Chuchro, Jurek, ur. 14 czerwca 1908 w Mierzycach, pow. wieluński; zm. 24 listopada 1943 roku w Warszawie) – oficer Wojska Polskiego, członek okupacyjnego podziemia. Urodził się 14 czerwca 1908 roku jako syn Antoniego i Haliny z Dybków, od 1919 roku uczył się w gimnazjum w Wieluniu i tam zdał maturę. W latach 1926-1927 uczęszczał do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi, a w latach 1927-1930 uczył się w Szkole Podchorążych Inżynierii przy ul. Nowowiejskiej, na wydziale saperów, potem był także słuchaczem Wyższej Szkoły Inżynierii i Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego, od października 1937 roku był kierownikiem WF w rembertowskim Centrum Wyszkolenia Piechoty. W 1929 roku został podporucznikiem, a w 1939 roku kapitanem. We wrześniu 1939 roku brał udział w obronie Warszawy jako dowódca 1. kompanii i zastępca dowódcy 5. zmotoryzowanego batalionu saperów. Od grudnia 1939 roku działał w konspiracji, początkowo należał do Sztabu Dywersji, od 1940 roku dowodził batalionem saperów. W czerwcu 1942 roku zastąpił Jana Czyżewskiego na stanowisku dowódcy warszawskiego członu Związku Odwetu. Zarządził przeprowadzenie akcji Wieniec I, wydał też rozkaz przeprowadzenia akcji w nocy z 7 na 8 października 1942 roku. Od listopada działał w Kedywie, gdzie został szefem Okręgu Warszawskiego. Dnia 23 kwietnia 1943 roku przeprowadził akcję bojową u zbiegu Okopowej i Pawiej, w której zabito kilku niemieckich oficerów. 1 czerwca 1943 roku awansowany na majora, w listopadzie 1943 roku został aresztowany na ul. Noakowskiego. Armia Krajowa podjęła próbę jego uwolnienia, jednak mimo to Jerzy Lewiński został rozstrzelany w egzekucji ulicznej 24 listopada 1943 roku prawdopodobnie przy ul. Nabielaka (tego dnia odbyła się jeszcze jedna egzekucja, na Radzymińskiej przy pętli tramwajowej). Jerzy Lewiński został upamiętniony tablicą pamiątkową na fasadzie kościoła w Wieluniu. Lewiński, Jerzy Kategoria:Biografie
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)