| abstract
| - [[Grafika:Elsnerow-dom.jpg|right|thumb|250px|Przykład typowej dla Elsnerowa zabudowy mieszkaniowej – dom przy Swojskiej]] [[Grafika:Elsnerow-kapliczka.jpg|right|thumb|250px|Elsnerów – kapliczka przy ulicy Swojskiej]] [[Grafika:Elsnerow-petla.jpg|right|thumb|250px|Pętla autobusowa Elsnerów]] [[Grafika:Tabliczki Elsnerow Targowek Fabryczny.jpg|right|thumb|250px|Na Elsnerowie i pobliskim Targówku Fabrycznym zachowało się wiele starych tabliczek z nazwami ulic]] Elsnerów – osiedle oraz obszar MSI na warszawskim Targówku. Przed rokiem 1830 tereny Folwarku Elsnerów dzierżawił od rządku Józef Elsner. Po powstaniu listopadowym majątek strawiony przez pożar legł w ruinie. Swe największe dzieło, oratorium pasyjne pt. Męka Pana Naszego Jezusa Chrystusa, ukończone w 1837 roku, Józef Elsner zadedykował carowi Mikołajowi I. Spodziewał się w nagrodę za to zapisania na własność Elsnerowa i nie pomylił się w swych oczekiwaniach, uzyskując nie tylko zapis majątku, lecz również złoty pierścień prosto od cara. 14 lutego 1845 roku kompozytor utracił władzę w prawej ręce i nodze. Mimo słabości nie chciał jednak odosabniać się w podwarszawskim majątku i zimy spędzał w stolicy. 12 lipca 1852 roku w Elsnerowie umarła jego żona Karolina. Sam kompozytor zmarł 18 kwietnia 1854 roku również w majątku, w którym mieszkała potem jego wnuczka Ludwika ze swym mężem Wincentym Kosteckim i dziećmi. Po śmierci Kosteckiego wyszła powtórnie za mąż za Skokowskiego, którego brat namówił Ludwikę na sprzedaż Elsnerowa. Rodzina Elsnerów kupiła kamienicę w Warszawie przy ulicy Długiej 28, gdzie mieszkała do 1944 roku. Leżący w Guberni Warszawskiej Folwark Elsnerów nabył przed 1880 rokiem Witold Marian Iłłakowicz, zamieszkały przy ulicy Ludnej 28 w Warszawie. Folwark najwyraźniej nie przynosił dochodów, skoro jego właściciel od 1918 roku po wielu staraniach kilkakrotnie otrzymywał pożyczki od Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. W 1917 roku Elsnerów posiadał 142 morgi 103 pręgi ziemi (około 80 hektarów). W 1942 roku Jan i Feliksa Cecylia Pędzichowie kupili od Iłłakowicza działkę wielkości 3 hektarów. W tym czasie majątek miał wielkość 69 hektarów (8198 m2). W 1944 roku w skład folwarku wchodziło 257 działek oznaczonych numerami od 1 do 254 włącznie oraz 131, 132a i 133a. W obrębie Elsnerowa znajdowała się również kolonia Halinów. Działki numer 128, 252 i 253 o łącznej wielkości 24 hektarów (6974 m2) wyodrębniono z majątku pod nazwą Osiedle Elsnerów litera J. W 1946 roku ziemie Folwarku Elsnerów zostały przejęte przez skarb państwa na cele reformy rolnej. Przez ziemie Elsnerowa w kierunku wschodnim biegły tory Warszawsko-Petersburskiej Kolei Żelaznej. Miejsce usytuowania folwarku, jak i dworku Elsnera jest obecnie trudne do ustalenia z uwagi na nową zabudowę. Od wschodu Elsnerów graniczył z Folwarkiem Lewinów, od zachodu zaś z terenami Folwarku Targówek. Nieopodal Zacisza, po prawej stronie Szosy Radzymińskiej, znajdowały się łąki porastające żyzne grunty Folwarku Hubscha potocznie zwanego Hipszówką. Wszystkie te majątki z czasem przestały istnieć. Przyczyną była postępująca pauperyzacja ich właścicieli powodująca parcelację i wyprzedaż ziemi, których część nabył spadkobierca Folwarku Zacisze Zygmunt Jórski. Ślad po tych majątkach pozostał jedynie w nazwach osiedli sąsiadujących z obecnym Zaciszem jak Elsnerów i Lewinów. Wokół ziem Zacisza istniały również wsie: Ząbki i Kawęczyn od południowego-wschodu oraz Targówek od zachodu. Północna część folwarku graniczyła z gruntami gminy Bródno. Od 1984 roku na osiedle dojeżdża autobus linii 170. Przy ulicy Swojskiej mieści się pętla autobusowa Elsnerów. Nazwa osiedla pochodzi od nazwiska Elsnera - właściciela tych gruntów. Duża cześć terenu to nieużytki lub obiekty przemysłowe. Nazwa Elsnerów została uwzględniona w Miejskim Systemie Informacji. W 2010 roku na terenie Elsnerowa, przy ul. Klukowskiej rozpoczęła się budowa dużego kompleksu budynków mieszkalnych "Osiedle Wilno".
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)