| abstract
| - Kritiek op de islam is er al sinds de tijd dat de islamitische profeet Mohammed met zijn prediking van de islam begon. De islam is onlosmakelijk verbonden met Mohammed, die via de Koran en de overleveringen de basis vormt van wat moslims geloven. Vanuit het oogpunt van de moslim wordt kritiek op de islam gezien als een afwijzing van Mohammed als (laatste) profeet of afwijzing van de Koran als onfeilbaar en van de hemel neergezonden boodschap van God. Dit vrome respect, samen met zeer strenge wetten tegen geloofsafval en voor de eventuele afvallige (als hij niet gedood wordt) sociale verbanning door de islamitische gemeenschap, ontmoedigt interne kritiek vanuit de islamitische gemeenschap zelf. Kritiek op de islam is daarom, net als bij elke religie die hartstochtelijk wordt aangehangen, vaker afkomstig van niet-gelovigen of personen die een andere religie aanhangen, zonder ooit geheel afwezig te zijn geweest in islamitische kring. Net als bij de meeste andere religies heeft deze kritiek filosofische, ethische, politieke en theologische gronden. De islam wordt bijvoorbeeld bekritiseerd vanwege de religieuze grondslagen an sich en vanwege de daarmee geassocieerde culturele tradities en sociale normen. Deze kritiek, bijna altijd van buiten de moslimgemeenschap, staat tot in de moderne tijd op gespannen voet met binnen de islamitische gemeenschap heersende strenge islamitische opvattingen over- en sancties tegen geloofsafval. Er kan onderscheid worden gemaakt tussen kritiek op de leer van de islam en kritiek op de praktijken en gebruiken van moslims. Veelal wordt dit onderscheid juist niet gemaakt, en bekritiseert men de islam op punten die niet rechtstreeks met de islamitische leer te maken hebben. Bij dergelijke kritiek kan sprake zijn van discriminatie (zie ook islamofobie), maar meestal is ze gebaseerd op misverstanden.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)