| rdfs:comment
| - Czesław Jaworski (ur. 20 lipca 1905 w Warszawie; zm. 23 marca 1981 w Łodzi) – profesor zwyczajny, doktor inżynier, zasłużony dla elektryfikacji kolei. [[Plik:Warszawa Śródmieście (tablica pamiątkowa 1).JPG|right|thumb|250px|Tablica pamiątkowa na budynku Dworca Śródmieście]] W 1922 roku ukończył z odznaczeniem gimnazjum humanistyczne w Zamościu, następnie podjął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1933 roku pisząc pracę naukową Projekt elektryfikacji linii Jabłonna – Warszawa – Otwock pod opieką profesora Romana Podoskiego. Po studiach podjął pracę w Polskich Kolejach Państwowych, odbył praktykę referendarską i prowadził budowę linii energetycznych, zasilających podstacje trakcyjne elektryfikowanych linii kolejowych. Prowadził budowę pierwszej elektro
|
| abstract
| - Czesław Jaworski (ur. 20 lipca 1905 w Warszawie; zm. 23 marca 1981 w Łodzi) – profesor zwyczajny, doktor inżynier, zasłużony dla elektryfikacji kolei. [[Plik:Warszawa Śródmieście (tablica pamiątkowa 1).JPG|right|thumb|250px|Tablica pamiątkowa na budynku Dworca Śródmieście]] W 1922 roku ukończył z odznaczeniem gimnazjum humanistyczne w Zamościu, następnie podjął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1933 roku pisząc pracę naukową Projekt elektryfikacji linii Jabłonna – Warszawa – Otwock pod opieką profesora Romana Podoskiego. Po studiach podjął pracę w Polskich Kolejach Państwowych, odbył praktykę referendarską i prowadził budowę linii energetycznych, zasilających podstacje trakcyjne elektryfikowanych linii kolejowych. Prowadził budowę pierwszej elektrowozowni w Warszawie, a od 1937 roku pełnił funkcję jej naczelnika. W 1946 roku podjął pracę jako dyrektor techniczny Zakładów Jedwabiu Naturalnego w Milanówku, zaś w 1947 roku został zatrudniony w Biurze Elektryfikacji Kolei – na jego zlecenie wykonał opracowanie Teoria opłacalności trakcji elektrycznej i warunki jej rozwoju w Polsce, uzasadniając w niej konieczność stopniowego elektryfikowania wszystkich linii kolejowych w Polsce. W 1949 roku związał się z Politechniką Łódzką, podjął pracę w Katedrze Kolei i Napędu Elektrycznego na Wydziale Elektrycznym, choć w 1950 roku na Politechnice Warszawskiej obronił rozprawę doktorską pod tytułem O rentowności elektryfikacji kolei. W 1954 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1956 roku wydana została jego książka Teoria trakcji elektrycznej, która zawierała oryginalne ujęcie problemów teoretycznych, wykorzystywane do dnia dzisiejszego. W 1957 roku został kierownikiem nowo utworzonej Katedry Kolei Elektrycznych, która kierował nieprzerwanie do 1970 roku, następnie został kierownikiem w Zespole Trakcji Elektrycznej Wydziału Elektrycznego Politechniki Łódzkiej. Jego największą zasługą była stworzenie programu elektryfikacji polskiej kolei, zaprojektował trasograf, czyli analogową maszynę do wykonywania przejazdów teoretycznych metodą graficzną. W 1972 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego, zaś w 1976 roku przeszedł na emeryturę. Z jego inicjatywy w tamtym okresie powołana do życia została pracownia naukowo-badawcza Centralnego Ośrodka Badań i Rozwoju Techniki Kolejnictwa w Warszawie. Jego osoba upamiętniona jest tablicą pamiątkową na jednym z budynków stacji Warszawa Śródmieście, odsłonięta w 1988 roku. Co dwa lata przez Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji przyznawane są również nagrody imienia prof. Czesława Jaworskiego za wybitne osiągnięcia na polu trakcji elektrycznej. Jaworski, Czesław Jaworski, Czesław Kategoria:Biografie
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)