| abstract
| - [[Plik:Czackiego (nr 21-23).JPG|right|thumb|250px|Kamienica Towarzystwa Kredytowego Miejskiego (2013)]] [[Plik:Gmach Towarzystwa Kredytowego Miejskiego (Czackiego).JPG|right|thumb|250px|Kamienica Towarzystwa Kredytowego Miejskiego (2007)]] Kamienica Towarzystwa Kredytowego Miejskiego – kamienica położona przy ulicy Tadeusza Czackiego 21/23/25. Obecnie budynek należy do Banku Pekao S.A. Budynek na potrzeby utworzonego w 1870 roku Towarzystwa Kredytowego Miejskiego powstał w latach 1878–1880 według projektu Józefa Ankiewicza, zajmował on wówczas jedynie posesję nr 25 (dziś to najbardziej na północ wysunięta część). W latach 1883–1894 budynek został rozbudowany i przedłużony, także według projektu Juliana Ankiewicza. Wówczas budynek był siedmioosiowy, nie posiadał ryzalitu z głównym wejściem, lecz jedynie jedno skrzydło ze skrajnymi ryzalitami oraz ozdobioną kolumnami i rzeźbami środkową częścią. Uważany był za jeden z najpiękniejszych w ówczesnej Warszawie. Dopiero około 1910 roku Towarzystwo wykupiło kamienice nr 21 i nr 23, wyburzyło je, a w ich miejscu w latach 1911–1913 wzniosło nowe skrzydła gmachu zaprojektowane przez Władysława Marconiego. Budynek został uszkodzony w 1944 roku, odremontowano go w latach 1949–1954 według projektu Zbigniewa Karpińskiego oraz Tadeusza Zielińskiego, jednak bez odtworzenia rzeźb w parterze. W 2012 roku rozpoczął się remont elewacji budynku, któremu ma zostać przywrócony pierwotny wygląd – przywrócone zostaną między innymi sztukaterie od strony ul. Czackiego. Budynek nosi cechy stylu eklektycznego z dominującymi cechami historycznymi, szczególnie neobarokowymi. Budynek zdobi główny ryzalit ozdobiony parami kolumn podtrzymującymi rzeźbiony tympanon przedstawiający Dobrobyt z 1912 roku z umieszczonym pod nim napisem „Bank Polska Kasa Opieki SA”. Po bokach znajdują się ryzality boczne zwieńczone rzeźbami przedstawiającymi syrenki. Do współczesności nie dotrwały rzeźby znajdujące się dawniej w parterze, pomiędzy oknami. Autorami wszystkich kompozycji rzeźbiarskich byli Tadeusz Rygier, Andrzej Pruszyński i Kazimierz Ostrowski. Ich powojenną rekonstrukcję przygotowała Barbara Zbrożyna. Ponadto wewnątrz zachowały się dawne sale operacyjne ze wzorzystymi posadzkami, otoczone półkolumnami oraz zwieńczone szklanym dachem.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)