About: dbkwik:resource/DNJ5RMy5_v2o5nPWZfZsUA==   Sponge Permalink

An Entity of Type : owl:Thing, within Data Space : 134.155.108.49:8890 associated with source dataset(s)

AttributesValues
rdfs:label
  • Cykado!
rdfs:comment
  • Ty na przepastnym polu sekrety życia poznałaś i starej wróżki opowieść, co wie, kiedy rodzi się trawa, również znasz doskonale. Cykado! Jakżeś szczęśliwa! Bo możesz umierać wśród krwi serca całego z błękitu. Światło to Bóg, co zstępuje, a słońce - szczelina, którą się sączy. Cykado! Jakżeś szczęśliwa! Bo w twej agonii odczuwasz calutki ciężar błękitu. Wszystko, co żyje na świecie, przez bramę śmierci przechodzi w powietrza bladym oddechu i ze spuszczoną głową. W zadumie wielkiej. Bez dźwięku... Jakże smutno, okryte ciszą głęboką, która jest śmierci całunem.
dcterms:subject
Tytuł
  • Cykado!
dbkwik:resource/JvmuHjXQYc_EMmq-yMXeWg==
dbkwik:resource/LnuiOV1ARnBg2yIsYieKHw==
  • Azahar
dbkwik:resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
  • Wiersz ze zbioru Książka wierszy
dbkwik:resource/X7l0opWu667RHDeQudG4LA==
dbkwik:wiersze/pro...iPageUsesTemplate
Autor
  • Federico García Lorca
abstract
  • Ty na przepastnym polu sekrety życia poznałaś i starej wróżki opowieść, co wie, kiedy rodzi się trawa, również znasz doskonale. Cykado! Jakżeś szczęśliwa! Bo możesz umierać wśród krwi serca całego z błękitu. Światło to Bóg, co zstępuje, a słońce - szczelina, którą się sączy. Cykado! Jakżeś szczęśliwa! Bo w twej agonii odczuwasz calutki ciężar błękitu. Wszystko, co żyje na świecie, przez bramę śmierci przechodzi w powietrza bladym oddechu i ze spuszczoną głową. W zadumie wielkiej. Bez dźwięku... Jakże smutno, okryte ciszą głęboką, która jest śmierci całunem. Lecz ty, cykado cudowna, umierasz dźwięk rozsiewając, zostawszy przemieniona w niebiańską muzykę i światło. Cykado! Szczęśliwaś taka! Bo zawsze swoim całunem otula cię sam Duch Święty, którym jest światło. Cykado! Gwiazdo dźwięcząca pośrodku pól uśpionych, stara żab przyjaciółko i ciemnych świerszczy siostro, posiadasz złotą mogiłę w gromadzie promieni szalonych słońca, co słodko cię rani, w przemożnej sile Lata, i z sobą twą duszę unosi, aby zamienić ją w światło. Niech będzie cykadą me serce na cudnych, boskich tych polach. Niech umrze cicho śpiewając, przez nieba błękit zranione, i gdy będzie konać, kobieta, której imienia nie powiem, niech je swą dłonią rozsypie pośród suchego pyłu. I niech moja krew na ziemi będzie słodkim, różowym błotem, gdzie wbijają swe motyki utrudzeni chłopi. Cykado! Jakżeś szczęśliwa! Bo ranią cię niewidzialne miecze błękitu. * [[wikisource:es:%C2%A1Cigarra!|¡Cigarra!]] (oryginał w języku hiszpańskim) Image:CC-BY-SA icon.svg cc-by-sa
is dbkwik:resource/JvmuHjXQYc_EMmq-yMXeWg== of
is dbkwik:resource/X7l0opWu667RHDeQudG4LA== of
Alternative Linked Data Views: ODE     Raw Data in: CXML | CSV | RDF ( N-Triples N3/Turtle JSON XML ) | OData ( Atom JSON ) | Microdata ( JSON HTML) | JSON-LD    About   
This material is Open Knowledge   W3C Semantic Web Technology [RDF Data] Valid XHTML + RDFa
OpenLink Virtuoso version 07.20.3217, on Linux (x86_64-pc-linux-gnu), Standard Edition
Data on this page belongs to its respective rights holders.
Virtuoso Faceted Browser Copyright © 2009-2012 OpenLink Software