| abstract
| - [[Plik:Nowy świat 69 (5).jpg|right|thumb|250px|Dekoracja tympanonu Domu Interesów Andrzeja Zamoyskiego]] [[Plik:Pomnik Budowniczych Szosy Brzeskiej (Grochowska, płaskorzeźby z przodu 1).JPG|right|thumb|250px|Płaskorzeźby Pomnika Budowniczych Szosy Brzeskiej]] Paweł Maliński (ur. 14 lipca 1790 w Berniau, Czechy; zm. 7 listopada 1853 w Warszawie) – polski rzeźbiarz, pozostawał pod wpływem rzeźby antycznej, czynny członek loży masońskiej. Paweł Maliński był z pochodzenia Czechem, w latach 1804-1810 studiował w praskiej Akademii Sztuk Pięknych, a następnie w latach 1810-1816 w Saskiej Akademii Sztuki w Dreźnie. Do Polski w 1816 roku sprowadził go Stanisław Zamoyski, aby wykonał dekorację rzeźbiarską w przebudowywanym Pałacu Błękitnym. Pozostał na stałe, następnie w latach 1817-1832 był profesorem rzeźby w Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego, pod jego okiem kształcili się tacy rzeźbiarze jak Konstanty Hegel, Władysław Oleszczyński czy Jakub Tatarkiewicz. W latach 1820-1822 przebywał na stypendium rządowym we Włoszech, gdzie pracował pod okiem Bertela Thorvaldsena. W Warszawie stworzył kilkanaście monumentalnych zespołów rzeźbiarskich, dekorował także tympanon katedry w Lublinie oraz wykonał płaskorzeźbę na obelisku Unii Lubelskiej w Lublinie. Prócz scen mitologicznych i alegorii rzeźbił tematy historyczne, był także pierwszym w Polsce rzeźbiarzem, który w sposób realistyczny podjął temat pracy w pomniku Budowniczych Szosy Brzeskiej. Malińskiemu nie udało się zrealizować monumentalnej kwadrygi, która miała ozdobić fasadę Teatru Wielkiego, jego projekt zrealizowano dopiero w 2002 roku pod przewodnictwem Adama Myjaka i Antoniego Pastwy. Paweł Maliński zmarł w 1853 roku, został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)