| abstract
| - Ο Πάλπατιν, επίσης γνωστός ως Νταρθ Σίντιους, ήταν ένας άνθρωπος ευαίσθητος στη δύναμη ο οποίος υπηρέτησε ως ο τελευταίος Ανώτατος Καγκελάριος της Γαλαξιακής Δημοκρατίας και ως ο πρώτος Αυτοκράτορας της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας. Ένας Σκοτεινός Άρχοντας των Σιθ, που καταγράφεται από την ιστορία ως ο πιο ισχυρός που είχε ζήσει ποτέ, όλη του η ζωή ήταν το αποκορύφωμα ενός σχεδίου χιλίων ετών για την ανατροπή της Δημοκρατίας και του Τάγματος των Τζεντάι εκ των έσω. Γεννημένος το 82 ΠΜΓ (Πριν τη Μάχη του Γιάβιν) στον πλανήτη Ναμπού, στον αριστοκρατικό Οίκο Πάλπατιν, ανακάλυψε τους Σιθ σε νεαρή ηλικία ως συλλέκτης αντικειμένων της σκοτεινής πλευράς. Το 65 ΠΜΓ, συνάντησε τον Χέγκο Νταμάσκ, ένα Μιουν επιχειρηματία, ο οποίος ήταν στην πραγματικότητα ο Άρχοντας των Σιθ Νταρθ Πλέγκιους . Με τη χειραγώγηση του Πλέγκιους, ο Πάλπατιν σκότωσε τον πατέρα του και προσέφερε τον εαυτό του στις διδασκαλίες του νέου του δασκάλου με το όνομα Νταρθ Σίντιους. Ο Πάλπατιν έζησε μια διπλή ζωή για πολλά χρόνια, υπηρετώντας μια διαυγή καριέρα ως εκπρόσωπος του Νεμπού στη Γαλαξιακή Γερουσία, παράλληλα μαθαίνοντας από τον δάσκαλό του και εκπαιδεύοντας ένα νεαρό Ζάμπρακ ως τον Δολοφόνο Σιθ Νταρθ Μολ. Οι Πλέγκιους και Σίντιους, και οι δυο τόσο εξαιρετικά εξειδικευμένοι και ισχυροί με τη δύναμη, μπόρεσαν να κρύψουν την ταυτότητά τους από τους Τζεντάι για δεκαετίες. Ενώ ο Πλέγκιους αναζητούσε ιδιωτικά το κλειδί της αιώνιας ζωής, ο Σίντιους χειραγωγπούσε τη γαλαξιακή πολιτική, με αποκορύφωμα τον αποκλεισμό του Νεμπού από την Εμπορική Ομοσπονδία . Στον απόηχο της πολιτικής κρίσης, η Γαλαξιακή Γερουσία ψήφισε να τον εκλέξουν ως Ανώτατο Καγκελάριο, και περίπου την ίδια συγκυρία, σύμφωνα με τον Κανόνα των Δυο του Μπέιν, ο Πάλπατιν δολοφόνησε τον Πλέγκιους και σφετερίστηκε το ρόλο του Δασκάλου Σιθ. Ως Καγκελάριος της Δημοκρατίας και Σκοτεινός Άρχοντας των Σιθ, ο Πάλπατιν ενορχήστρωσε το ξέσπασμα των καταστροφικών Πολέμων των Κλώνων δέκα χρόνια μετά την Κρίση του Νεμπού. Ο ίδιος ήταν επικεφαλής τόσο της Γαλαξιακής Δημοκρατίας και, κρυφά, της Συνομοσπονδίας Ανεξαρτήτων Συστημάτων. Ο δημόσιος ηγέτης αυτής της αποσχιστικής ομάδας ήταν ο πρώην δάσκαλος Τζεντάι Κόμης Ντούκου, δεύτερος μαθητευόμενος του Σίντιους με το όνομα Νταρθ Ταϊράνους, μετά τον θεωρούμενο θάνατο του Μολ στον Νεμπού. Καθώς δισεκατομμύρια χάθηκαν στον πόλεμο, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της Δημοκρατίας συσπειρώθηκαν γύρω από τον Καγκελάριο Πάλπατιν, δίνοντάς του αρκετή υποστήριξη για να τροποποιήσει το Γαλαξιακό Σύνταγμα στο όνομα της ασφάλειας και να μεταφέρει το μεγαλύτερο μέρος της εκτελεστικής εξουσίας της Γερουσίας στο αξίωμά του. Το 19 ΠΜΓ, μετά το θάνατο του Ταϊράνους, ο Πάλπατιν αποκάλυψε την ταυτότητά του ως Νταρθ Σίντιους στον ιππότη Τζεντάι Άνακιν Σκαϊγουώκερ, λέγοντάς του ότι οι διδασκαλίες της σκοτεινής πλευράς που είχε μελετήσει ο Πλέγκιους θα μπορούσουν να βοηθήσουν τον Σκαϊγουώκερ να σώσει τη γυναίκα του, την οποία ο τελευταίος είχε προβλέψει να πεθαίνει πρόωρα. Ακολούθησε μια αποτυχημένη προσπάθεια από το Ανώτατο Συμβούλιο των Τζεντάι να συλλάβει Πάλπατιν και ο Σκαϊγουώκερ προσφέρθηκε στις διδασκαλίες του Σίντιους ως Νταρθ Βέιντερ. Όλα τα μέλη του Τάγματος των Τζεντάι κατηγορήθηκαν για προδοσία και οι ίδιοι προδόθηκαν από τους κλώνους στρατιώτες τους στο σημείο της εξόντωσης. Χωρίς τους Τζεντάι για να τον εμποδίσουν, ο Πάλπατιν αυτοανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας της πρώτης Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας, βάζοντας τέλος στη Δημοκρατία η οποία υπήρχε για πάνω από 25.000 χρόνια. Ως Αυτοκράτορας, ο Πάλπατιν είχε ουσιαστικά τον απόλυτο έλεγχο σε όλο το γαλαξία και πάνω σε όλους όσους ζούσαν σ' αυτόν. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, έχτισε μια από τις πιο ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις που είχε δει ποτέ ο γαλαξίας και κυβέρνησε χωρίς αντίσταση για σχεδόν δυο δεκαετίες. Σταδιακά εγκατέλειψε το προσωπείο του πεφωτισμένου ηγέτη και άρχισε να κυβερνά μέσω του τρόμου που συμβολιζόταν από το Άστρο του Θανάτου, ένα υπερόπλο με τη δύναμη να εξολοθρεύσει ολόκληρο πλανήτη. Ωστόσο, αργότερα ανακάλυψε ότι ο Βέιντερ εκπαίδευε τον Γκάλεν Μάρεκ, έναν εξαιρετικά ισχυρό με τη δύναμη ως τον μυστικό μαθητευόμενο "Στάρκιλλερ". Όταν ο Πάλπατιν ανακάλυψε την ύπαρξη του Στάρκιλλερ το 3 ΠΜΓ, ανάγκασε τον Βέιντερ να σκοτώσει στα ψέματα τον Στάρκιλλερ και στη συνέχεια να του ζητήσει να συγκεντρώσει τους πλέον σημαίνοντες προδότες της Αυτοκρατορίας σε εξέγερση, προκειμένου να τους αναδείξει και να τους καταστρέψει όλους. Το σχέδιο του Πάλπατιν απέτυχε όταν ο Στάρκιλλερ, θεραπευμένος από τον σχεδόν θανατηφόρο τραυματισμό του και ενστερνιζόμενος τις διδασκαλίες της φωτεινής πλευράς, ορκίστηκε εκδίκηση ενάντια στον Πάλπατιν και τον αντιμετώπισε στο Άστρο του Θανάτου, θυσιάζοντας τελικά τον εαυτό του σε μια πράξη που ενέπνευσε τους αντιφρονούντες γερουσιαστές ώστε να δημιουργήσουν τη Συμμαχία για την Επαναφορά της Δημοκρατίας. Καθώς ο Γαλαξιακός Εμφύλιος Πόλεμος ξέσπασε, ο Αυτοκράτορας Πάλπατιν ειρωνικά πολέμησε μια επανάσταση που ο ίδιος είχε δημιουργήσει κρυφά. Μετά από μια καταστροφική ήττα που υπέστη η Αυτοκρατορία το 0 ΠΜΓ, στην οποία η Συμμαχία κατέστρεψε το Άστρο του Θανάτου, ο Αυτοκράτορας σταθερά άρχισε να χάνει τον απόλυτο έλεγχό του πάνω στο γαλαξία. Το 4 ΜΜΓ (Μετά τη Μάχη του Γιάβιν), ο Πάλπατιν έπαιξε τις πιθανότητές του να εξολοθρεύσει την Επαναστατική Συμμαχία μια για πάντα, επιτρέποντας σε Επαναστάτες κατασκόπους να ανακαλύψουν την ύπαρξη ενός δεύτερου Άστρου του Θανάτου, μεγαλύτερου από το πρώτο, και τη μυστική του τοποθεσία κοντά στον Έντορ. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Συμμαχία τσίμπησε το δόλωμα και έστειλε το στόλο της να καταστρέψει τον Αυτοκράτορα, τον Βέιντερ και το μισοτελειωμένο Άστρο του Θανάτου με ένα χτύπημα. Με τη Συμμαχία σύντομα να πέφτει στην παγίδα του, ο Πάλπατιν έφερε τον Λουκ Σκαϊγουώκερ , γιο του Νταρθ Βέιντερ, μπροστά του προκειμένου να τον παρασύρει στη Σκοτεινή Πλευρά και να αντικαταστήσει τον Βέιντερ με ένα νέο μαθητευόμενο ο οποίος ήταν νεότερος και πιο ισχυρός. Αφού παρέσυρε τον Σκαϊγουώκερ να παραδοθεί στην οργή του με σκέψεις της ήττας της Συμμαχίας και το θάνατο των φίλων του, ο Πάλπατιν ανυπόμονα παρακολούθησε πατέρα και γιο να πολεμούν μεταξύ τους. Ωστόσο, ο Σκαϊγουώκερ αρνήθηκε την τελευταία στιγμή να παραδοθεί στη σκοτεινή πλευρά και χάρισε τη ζωή στον πατέρα του, με αποτέλεσμα ο Πάλπατιν να απελευθερώσει όλη την οργή και το μίσος του για τον Σκαϊγουώκερ. Απρόθυμος να στέκεται και να παρακολουθεί το γιο του να πεθαίνει από τις επώδυνες επιπτώσεις της αστραπής του Πάλπατιν, ο Βέιντερ εξιλεώθηκε τελικά, ρίχνοντας τον έκπληκτο δάσκαλό στον άξονα του Άστρου του Θανάτου φέρνοντας το τέλος του Τάγματος των Σιθ. Σε όλο το υπόλοιπο του Γαλαξιακού Εμφυλίου Πολέμου, τα απομεινάρια της Αυτοκρατορίας γνώρισαν μια απότομη παρακμή, ενώ η Συμμαχία μεταρρυθμίστηκε στη Καινούργια Δημοκρατία. Ωστόσο, ο Πάλπατιν δεν έμεινε νεκρός, και τελικά χρησιμοποίησε μια σπάνια και αρχαία τεχνική της δύναμης για να μεταφέρει το πνεύμα του σε ένα από τα πολλά κλωνοποιημένα σώματα που αποθηκεύονταν στο πλανήτη Μπις στο Βαθύ Πυρήνα. Το 10 ΜΜΓ, ο Αυτοκράτορας Πάλπατιν επανήλθε στο γαλαξία σε μια προσπάθεια να ξαναχτίσει την Αυτοκρατορία του, προσωρινά παρασέρνοντας τον Λουκ Σκαϊγουώκερ στη σκοτεινή πλευρά και καθιστώντας τον μαθητευόμενό του. Οι προσπάθειες του Πάλπατιν να ζήσει για πάντα, ωστόσο, υπονομεύθηκαν από ανατρεπτικούς στον εσωτερικό του κύκλο, συμπεριλαμβανομένου του Αυτοκρατορικού Φρουρού Κάρνορ Τζαξ. Με τα τελευταία υγιή κλωνοποιημένα σώματα να σαμποτάρονται και την πηγή του γενετικού τους υλικού να μολύνεται από τους συμμάχους του, ο Πάλπατιν προσπάθησε απεγνωσμένα να καταλάβει το σώμα του μικρότερου εγγονού του Νταρθ Βέιντερ, του βρέφος Άνακιν Σόλο, το 11 ΜΜΓ. Το πνεύμα του Πάλπατιν, ωστόσο, αναχαιτίστηκε από τον ετοιμοθάνατο Ιππότη Τζεντάι Εμπατοτζάγιος Μπραντ, ο οποίος έσυρε τον Άρχοντα Σιθ στα βάθη της δύναμης μια για πάντα. Ο Νταρθ Σίντιους υπήρξε ομολογουμένως ο ισχυρότερος Άρχοντας σ' ολόκληρη την ιστορία του Τάγματος των Σιθ. Ήταν επίσης ο μόνος που κατάφερε να πραγματοποιήσει τον υπέρτατο στόχο των Σιθ: την εξόντωση του Τάγματος των Τζεντάι και την πτώση της Γαλαξιακής Δημοκρατίας. Ακόμη υπήρξε ένας από τους ικανότερους μονομάχους γνωρίζοντας όλες τις φόρμες και στάσεις της μάχης με φωτόσπαθο, αν και ο ίδιος προτιμούσε να πολεμάει μέσα από την πολιτική ή μέσω των μαθητών του.
*
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)