rdfs:comment
| - Duchna - czapka nocna, szlafmyca. Miękkość i wygody, będące u dawnych Polaków w pogardzie, zaczęły się zagęszczać między paniętami za czasów Saskich. Duchenka złotą i srebrną nicią w różne wzory haftowana, płótnem od potu obszywana, bywała zwykle podarunkiem damy dla kawalera, siostry dla brata, zakonnic dla dobroczyńców klasztornych. Potocki w "Poczcie herbów" pisze w wieku XVII: Hełmem się pieczętujesz; pierzyny i kuchnie Pilnując, dalekoćby piękniej było w duchnie.
|
abstract
| - Duchna - czapka nocna, szlafmyca. Miękkość i wygody, będące u dawnych Polaków w pogardzie, zaczęły się zagęszczać między paniętami za czasów Saskich. Duchenka złotą i srebrną nicią w różne wzory haftowana, płótnem od potu obszywana, bywała zwykle podarunkiem damy dla kawalera, siostry dla brata, zakonnic dla dobroczyńców klasztornych. Potocki w "Poczcie herbów" pisze w wieku XVII: Hełmem się pieczętujesz; pierzyny i kuchnie Pilnując, dalekoćby piękniej było w duchnie. Kolberg powiada, że dotąd "duchenka" u ludu kujawskiego zowie się czapka biała, płócienna, niby szlafmyca, wkładana na głowę umarłych starych ludzi. Jest to jeden z tysięcznych szczegółów, wskazujących, jak dawny obyczaj ludu urabiał się na wzorach obyczaju klas wyższych. ESG kategoria:słownikkategoria:język polskikategoria:słownikkategoria:modakategoria:słownikkategoria:życie codzienne
|