Kadavramemo (ankaŭ Nekrofilio) estas seksimpulso al mortinto. En Egiptio, antaŭ balzamigo, oni lasis kadavrojn de junulinoj putriĝi, do balzamantoj ne seksinteresiĝis al ili. Estas en turpaj landoj kaj kulturoj hida tipo de fiaj anekdotoj rilataj al kazoj de kadavramemo, eble ne abomenaj anekdotoj; ili estas samtempe humuro de seksemo kaj nigra humuro. Aliflanke dum la Romantismo disvolviĝis misfama tendenco de verkoj kiuj rilatas aŭ uzas malican amemon al kadavroj, sed almenaŭ iun specon de amsenton al la mortinto, ekzemple ĉe la verkoj "Funebraj noktoj" de la hispana verkisto Cadalso aŭ "La studento de Salamanko" de la ankaŭ hispana Gobineau.
Kadavramemo (ankaŭ Nekrofilio) estas seksimpulso al mortinto. En Egiptio, antaŭ balzamigo, oni lasis kadavrojn de junulinoj putriĝi, do balzamantoj ne seksinteresiĝis al ili. Estas en turpaj landoj kaj kulturoj hida tipo de fiaj anekdotoj rilataj al kazoj de kadavramemo, eble ne abomenaj anekdotoj; ili estas samtempe humuro de seksemo kaj nigra humuro. Aliflanke dum la Romantismo disvolviĝis misfama tendenco de verkoj kiuj rilatas aŭ uzas malican amemon al kadavroj, sed almenaŭ iun specon de amsenton al la mortinto, ekzemple ĉe la verkoj "Funebraj noktoj" de la hispana verkisto Cadalso aŭ "La studento de Salamanko" de la ankaŭ hispana Gobineau.