| abstract
| - nie, nie, nie, nie! proszę! mily 18:36, paź 13, 2010 (UTC) Wypisz wszystko, co się nie podoba :p (mam nadzieję, że nie CTRL+a CTRL+c CTRL+v :<) RWHÔ 18:50, paź 13, 2010 (UTC) Cytat: Język nowoahtialański - współczesna forma obecnie obowiązującego języka ahtialańskiego ajlałai, która prawdopodobnie stanie się oficjalna wraz z ostatecznym podsumowaniem Wielkiej Reformy 2010, która jest planowana na 1 stycznia 2011. Rozumiem bardzo osobisty charakter Twojego językotwórstwa, ale wiesz - tradycja - i cenię sobie bardzo ciągłość w pracy nad językiem. Reforma 2010 to moim zdaniem zbyt duża rewolucja w języku, a czwarta wersja to było ekstremum, na jakie mógłbym przystać. Poza tym, miałem nadzieję, że tamta wersja jest już stabilna. Rozumiem też zróżnicowanie dialektalne i jego wpływ na standardowy ahtialański (nawiasem mówiąc, mój ęmucki można by już w konweldzie jako wymarły uznać, takie jest tam zróżnicowanie, no ale wiesz - jest też pewien prestiż wersji używanej do komunikacji między regionami), toteż zmiany fonetyczne jestem w stanie przyjąć, no może z wyjątkiem odfonemicznienia [ɕ tʃ] i kilku takich. To nie jest ostatnia reforma, gramatykę w miarę zakończyłem. Pozostały dwa mniej problematyczne zagadnienia: fonetyka+ortografia oraz leksykon (dawno obiecałem, że przez słownik kiedyś przejdzie huragan, bo słowa są tam nieraz w tak antycznych formach, że nie chce mi się z tego słownika korzystać). Problem z takim podejściem jak Twoje polega na tym, że ahtialański jest regulowany nieco deskryptywistycznie (choć jak zauważyłeś wcale nie do końca). To oznacza, że pewna wersja wymiera, a inna wchodzi na jego miejsce... co ma swoje zalety, ale i wady. :< RWHÔ 05:11, paź 14, 2010 (UTC) Cytat: Sekwencje [ər] przeszły w [r̩]. Dotyczy to głównie słów takich jak var (vr), czy sar (sr), ale i np. sertivst (akcent pada na "i"). Warto pamiętać, że ahtialański, tak jak makracki, posiada spółgłoskę drżącą retrofleksyjną Ja nie wiem, czy możliwa jest drżąca retrofleksyjna. Wiesz, tam nie ma za dużo miejsca. Jeśli nazywam polskie "sz" retrofleksyjną, to i w sumie [r̠] mógłbym, prawda? Miejsca (polskie sz - ahtialańskie r) są podobne. Ten minusik byłby chyba nawet bardziej na miejscu, bo nie da się zrobić drżącej przy zgięciu samego czubka języka, musisz wycofać cały organ i jeszcze go nieco podnieść (jak w ü). RWHÔ 05:11, paź 14, 2010 (UTC) Cytat: Istniejąca od ponad 16 miesięcy i coraz częściej zauważana kompletna asymilacja [ɕ] do [ʃ] oraz [ʧ] do [ʨ]. Ech, to mi się nie podoba. Nie, żeby to była taka moja zachcianka, ale lubię takie tradycyjne cechy, jak rozróżnienie sz-ś typowe dla początkujących językotwórców. Ono nie bardzo było rdzenne. [ʧ] od [ʨ] owszem - ale [ʃ] od [ɕ] tylko przez analogię do poprzedniego. Zobacz jak wyglądają litery do [ɕ]. Nie tylko trudne do napisania, ale i sztuczne, i brzydkie. Cytat: 1.
* usunięcie liter: Ғ, Ԝ, Щ z alfabetu (tzn. Ғ z cyrylicy, Ҩ z pisma ahtialańskiego). Rozróżnienia <Ћ> od <Ч> pozostają. Jest różnica w historii powstania tych liter z historią powstania <Щ> i <Ш> (<Щ> nie ma racji bytu ani w piśmie ahtialańskim, ani w ahtialańskiej cyrylicy, w wymowie nie istnieje od dawna). Ahtialański nie ma już [ɕ]? Jaka szkoda. :(Są dwa wyjątki: ṡi-amu¬ oraz przez skojarzenie z tym wyrażeniem ṡmu. Reszta, jak ṡiavst, ṡööma, ṡaakrıban, şanṡünavst, ṡi (!), ṡavoz, ṡohau i przede wszystkim ṡa¬ jest wymawiana przez to, co Ty oznaczasz (poniekąd słusznie) [ʃʲ], czyli tak jak ş. RWHÔ 05:11, paź 14, 2010 (UTC) Cytat: dodanie znaków ideograficznych do symbolizowania koniugacji i deklinacji - jedynych ideografów stopniowanych (maju- i minuskuła). Będzie to bardzo, bardzo korzystne: wahania końcówek honoryfikatywnych są ogromne. To da pewne prawo dowolności czytania. To już mniej, ale - rozumiesz. To trochę przypomina pamiętne Asylco. Dla kogo pamiętne, dla tego pamiętne. Perski ma w unikodzie oddzielne logografy dla Ahury Mazdy w mianowniku 𐏉 i dopełniaczu 𐏊. Ja pójdę troszkę dalej. RWHÔ 05:11, paź 14, 2010 (UTC) Cytat: rozróżnienie twardego [lˠ] od miękkiego [ɮʲ]. Prawdopodobnie będzie to <Л> : <Љ>. Do zapisu [w] użyte zostanie <Ў> (przekonał mnie do tej literki tarakański). Niby ładnie, że to trochę się stabilizuje i ma bardziej profesjonalny zapis, ale pozbawia ahtialańskiego charakterystycznej cechy. A w jakich słowach miałoby się ono pojawić i co z zapisem łacińskim? Nie ma reguły albo nie jestem jej świadomy. Po prostu pewne słowa mają jedno, inne drugie. [ɫ] czasem koło "a" oraz wśród <<+>>, jako [l] występuje koło "e", zaś [ɮ] przy pozostałych. Alfabet łaciński: proponuję : . RWHÔ 05:11, paź 14, 2010 (UTC) Zresztą na więcej nie narzekam, sam prosiłeś nie kopiować całości. Tylko jeśli wszystko już postanowione, nie będę wstrzymywać. Skoro taka jest dalsza droga ahtialańskiego... mily 20:31, paź 13, 2010 (UTC) To jest raczej skodyfikowanie czegoś, co dawno funkcjonowało, niż zasiądnięcie przed kompem i napisanie sobie jakichś zmian, które zobaczymy jak wyjdą. Wiadomo, jak usuwam np. bardzo starą literę , to zawsze może pojawić się za nią tęsknota, jak za <Ѣ> w rosyjskim. No ale, jak inaczej moglibyśmy mieć litery archaiczne? RWHÔ 05:11, paź 14, 2010 (UTC) PS. Z ostatniej chwili, wyniki z parlamentu jaźni: 11 za, 58 przeciw, 66 wstrzymało się. mily 20:31, paź 13, 2010 (UTC) Rozumiem. Negatywna opinia to też ważna opinia. :) RWHÔ 05:11, paź 14, 2010 (UTC) thumb|Ja hce ahtisiaaa!!! Nie oddam "ś"! Zresztą nawet zaprojektowałem nową formę tej litery! mily 10:57, paź 14, 2010 (UTC) Dodałem do wariantów. :P Będziesz mógł używać tych liter na "ś" kiedy tylko będziesz chciał :) RWHÔ 11:57, paź 16, 2010 (UTC)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)