| rdfs:comment
| - Rusalka - statek występujący w Call of Duty: Black Ops.
- Twoje piękne niebieskie oczy, twoje długie blond włosy. Twoja kaszmirowa skóra, jej dotyk łagodził nawet największy ból. Spojrzenie w Twoją niebieską galaktykę rozwiewało każdy smutek. Zapach twoich wiecznie nieuczesanych włosów, zawsze przypominał mi dlaczego Cię pokochałem. Twój uśmiech.. uśmiech dawał mi sens życia. Bez Ciebie jestem tylko cieniem siebie. ~Pan Amo Kategoria:Opowiadania
- Mnich jakiś z wygód wyzuty, Wśród postu — modlitw — pokuty, Szukał zbawienia dla duszy. Już, już motyką ubogą, Kopał starzec grób dla siebie, I li-tylko o śmierć błogą Upraszał świętych tam w Niebie. Raz kiedy, latem, u progu Pochylonej swojej chatki, Pustelnik myślał o Bogu, A dnia schodziły ostatki: Nad jeziorem wzniósł się tuman, I na niebie księżyc młody Błysnął w chmurkach — Mnich zaduman, Spojrzał niechcący na wody: — Patrzy — cały prsestrachany, Sam siebie pojąć nie zdoła... Widzi — zawrzały bałwany, I znów spokojność dokoła... W tém, lekka jak błyskawica, Bielsza od świéżego śniegu
- 200px|thumb|Rusałka Rusałki (ang. Nixies) są wodną odmianą chochlików, które mieszkają i opiekują się czystymi strumieniami i jeziorkami. Są to opiekunowie wód, dbający o ich bezpieczeństwo i nieskalaną naturalność. Każdy przejaw niszczenia przyrody w takich miejscach spotyka się z ich zaciekłą wrogością.
|
| abstract
| - Mnich jakiś z wygód wyzuty, Wśród postu — modlitw — pokuty, Szukał zbawienia dla duszy. Już, już motyką ubogą, Kopał starzec grób dla siebie, I li-tylko o śmierć błogą Upraszał świętych tam w Niebie. Raz kiedy, latem, u progu Pochylonej swojej chatki, Pustelnik myślał o Bogu, A dnia schodziły ostatki: Nad jeziorem wzniósł się tuman, I na niebie księżyc młody Błysnął w chmurkach — Mnich zaduman, Spojrzał niechcący na wody: — Patrzy — cały prsestrachany, Sam siebie pojąć nie zdoła... Widzi — zawrzały bałwany, I znów spokojność dokoła... W tém, lekka jak błyskawica, Bielsza od świéżego śniegu Naga wychodzi dziewica, I milczkiem siadła u brzegu. Wlepiła wzrok w pustelnika — Mokry włos pieszcząc u ręki. Starca dreszcz nagły przenika, Drży — i patrzy na jéj wdzięki. Ta, ni slówka nie zagada, Tylko palcem wabi zdala; I błędną gwiazdką przepada, Senna znów skryła ją fala! Całą noc nie spał mnich smutny, Ani się modlił dzień cały, Ciągle mu jéj cień okrutny I wdzięki na myśli stały. — Mrok drugą noc zapowiada, Księźyc błysnął nad przyrodą, I znów dziewica, nad wodą, Siedzi śliczniuchna, a blada. Patrzy, patrzy — głową kiwa — Zdala go całuje — skacze — Wodą się spluska — umywa — Jak dziecko śmieje się — płącze — To znów jak kochanka wzdycha, — «Do mnie! do mnie!» woła mnicha — I znowu pod wodą ginie — I znów cisza na głębinie. — Na trzeci dzień mnich namiętny, Już na Boga niepamiętny, Gdy zmrok padał, dzień uciekał — Siedział tam, i — czekał! czekał! — Skoroź świt pozłocił wody, Nigdzie go więcej nie było — Tylko szczątki siwéj brody, Falą do brzegu przybiło! Kukuwiaczyn, 1827 r. nad Dżwiną.
* Русалка (oryginał w języku rosyjskim) Image:PD-icon.svg Public domain
- Rusalka - statek występujący w Call of Duty: Black Ops.
- Twoje piękne niebieskie oczy, twoje długie blond włosy. Twoja kaszmirowa skóra, jej dotyk łagodził nawet największy ból. Spojrzenie w Twoją niebieską galaktykę rozwiewało każdy smutek. Zapach twoich wiecznie nieuczesanych włosów, zawsze przypominał mi dlaczego Cię pokochałem. Twój uśmiech.. uśmiech dawał mi sens życia. Bez Ciebie jestem tylko cieniem siebie. Pamiętasz nasze pierwsze niewinne rozmowy? Pamiętasz jak, niby przypadkiem, dotknąłem Twojej dłoni? W końcu, pamiętasz nasze wspólne spędzone chwile, wspólne picie piwa? Taniec? A to jak leżeliśmy ma środku parku i ludzie patrzyli się na nas i omijali szerokim łukiem? Ja pamiętam wszystkie chwile spędzone razem.. jak patrzyliśmy się w gwiazdy i opowiadaliśmy sobie straszne historie. To wszystko minęło; Ty odeszłaś. Zapomniałaś o tych wszystkich wspaniałych, zabawnych i żenujących chwilach? Na pewno nie... ale chcesz zapomnieć. Pewnie Ci się uda jak zniknę. Pewnie już się boisz tych głuchych telefonów. Czas już zniknąć. Zbuduj nowy most w swoim życiu ten stary możesz spalić. Tylko oby nie był to ten jeden most za daleko. Z nikim nie będzie Ci tak dobrze jak ze mną. Kochanie, do zobaczenia w piekle. Czarny atrament z orlego pióra skapnął na włoski czerpany papier. List zostawił na stole. Wstał, poprawił frak i podszedł w stronę swojej biblioteczki. Przed nią stał niewielki, dębowy stołek. Nad nim wisiała pętla zamocowania do jednej z belek nośnych. Stanął na stołku założył pętle na szyję. Zaczął ruszać stołkiem w lewo i prawo. Miał przed sobą całe życie, młody, bogaty, oczytany.. stołek przewrócił się. Lina zatrzeszczała łamiąc mu kark. ~Pan Amo Kategoria:Opowiadania
- 200px|thumb|Rusałka Rusałki (ang. Nixies) są wodną odmianą chochlików, które mieszkają i opiekują się czystymi strumieniami i jeziorkami. Są to opiekunowie wód, dbający o ich bezpieczeństwo i nieskalaną naturalność. Każdy przejaw niszczenia przyrody w takich miejscach spotyka się z ich zaciekłą wrogością. Z wyglądu przypominają rusałki pięknych, smukłych elfów, jednakże efekt ten psuje jasnozielonkawa skóra pokryta gdzieniegdzie drobnymi łuskami, włosy o odcieniu ciemnej zieleni oraz wielkie, srebrzyste oczy. Między palcami rąk i stóp rusałki mają błonę pławną ułatwiającą poruszanie się w wodzie. Mierzą około 120 cm wzrostu. Z oczywistych przyczyn stworzenia te potrafią oddychać pod wodą. Kobiety tej rasy ubierają się jedynie w skąpe skrawki materiału, często udekorowane muszelkami lub kamykami i ledwo przysłaniające kobiece wdzięki. Mężczyźni noszą jedynie przepaski biodrowe. W przeciwieństwie do innych istot baśniowych, rusałki są raczej skryte. Do nowo napotkanych istot podchodzą z nieufnością a częstokroć i z wrogością. Natrętów i intruzów neutralizują używając zauroczenia osoby i czyniąc z nich swoich niewolników. Są zmuszani do rocznej służby polegającej na wykonywaniu cięższych prac a następnie puszczani wolno. W razie potrzeby męskie rusałki walczą z całą zażartością w obronie swoich siedzib, posługując się oszczepami i sztyletami. Świetnie działają zespołowo i bardzo sprawnie posługują się sieciami, których używają do obezwładniania napastników. Niekiedy używają też jako zwierzą obronnych oswojonych drapieżnych ryb. Rusałki są częściowo odporne na magię, ich słabym punktem jest natomiast wrodzony strach przed ogniem i jasnym światłem. Siedziby rusałek są utkane z żywych wodorostów i trudne do wykrycia. Pilnują ich oswojone szczupaki i niszczuki, potrafiące wykonywać proste polecenia. Wraz z rusałkami mieszkają też ławice mniejszych, ozdobnych rybek, które są tresowane w celu zapewnienia rozrywki. Pstrągi, sumy i okonie są hodowane dla mięsa. Plemiona rusałek liczą sobie od 20 do 80 członków, z których jedną trzecią stanowi młodzież. Składają się z kilkunastu rodzin, z których każda liczy 4-8 członków. Plemię kontroluje zwykle terytorium o promieniu kilku kilometrów. Jeżeli robi się im zbyt ciasno, dwie-trzy rodziny oddzielają się, by założyć na innym terenie nowe plemię. Rusałki żyją kilkaset lat. Na czele plemienia stoi Aquar - wodna matka - potomkini najstarszego znanego przodka. Aquar rozsądza spory i wybiera S'oquara - najpotężniejszego wojownika odpowiedzialnego za łowy i obronę siedziby. Wodnej matce doradza rada mędrców, której przewodniczy L'uquar - strażnik przekazywanej ustnie historii plemienia. Zdobyte skarby i łupy są dzielone po równo między wszystkich członków plemienia. Plemiona rywalizują między sobą, często porywając żeńskie rusałki na nałożnice, praktykują bowiem wielożeństwo.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)