| rdfs:comment
| - Pięć... dziesięć... dwadzieścia... trzydzieści... trzydzieści sześć... czterdzieści trzy... Tak, bardzo mi się podoba. Doskonale mi pasuje. Popatrz, kochany Figaro, Tylko popatrz na mój welon. Tak, najdroższa, bardzo ładny. Doskonale ci pasuje. W ten poranek naszego ślubu Jakże podoba się mojemu narzeczonemu/mojej narzeczonej Ten śliczny welon, Który Zuzanna sama zrobiła. Co tak mierzysz, mój kochany Figaro? Sprawdzam, czy to łóżko, które przeznaczył nam Hrabia zmieści się tutaj. W tym pokoju? Oczywiście. Jego Wysokość łaskawie pozwolił nam w nim zamieszkać. Możesz sobie sam w nim zamieszkać. O co chodzi? Ty?
|
| abstract
| - Pięć... dziesięć... dwadzieścia... trzydzieści... trzydzieści sześć... czterdzieści trzy... Tak, bardzo mi się podoba. Doskonale mi pasuje. Popatrz, kochany Figaro, Tylko popatrz na mój welon. Tak, najdroższa, bardzo ładny. Doskonale ci pasuje. W ten poranek naszego ślubu Jakże podoba się mojemu narzeczonemu/mojej narzeczonej Ten śliczny welon, Który Zuzanna sama zrobiła. Co tak mierzysz, mój kochany Figaro? Sprawdzam, czy to łóżko, które przeznaczył nam Hrabia zmieści się tutaj. W tym pokoju? Oczywiście. Jego Wysokość łaskawie pozwolił nam w nim zamieszkać. Możesz sobie sam w nim zamieszkać. O co chodzi? Mam swoje powody. Dlaczego mi ich nie wyjawisz? Bo mi się nie chce. To ty masz mnie słuchać, prawda? Ale nie rozumiem dlaczego tak ci się nie podoba najdogodniejszy pokój w pałacu. Bo ja jestem Zuzanna a ty jesteś głupi. Dzięki, zbyt mi pochlebiasz! Tylko się zastanów gdzie nam będzie lepiej. Jeśli pani Wezwie cię w nocy, Din din: dwa kroki, Już tam jesteś. A jeśli się zdarzy, Że pan będzie mnie potrzebował, Dong dong: trzy skoki I jestem na jego usługi. A jeśli pewnego ranka Kochany Hrabia zadzwoni Ding ding i wyśle cię Trzy mile stąd, Dong dong, do moich drzwi Zaprowadzi go diabeł, Trzy skoki i... Przestań, przestań, Zuzanno. Posłuchaj... Mów szybko... Jeśli chcesz wysłuchać reszty, Odrzuć te podejrzenia, Które mnie krzywdzą. Pragnę wysłuchać reszty, Wątpliwości i podejrzenia Mrożą mi krew w żyłach. Więc milcz i słuchaj. Mów: o co chodzi? Szlachetny pan Hrabia, znużony polowaniem po okolicy na nowe ślicznotki, chce ponownie popróbować szczęścia we własnym pałacu, chociaż musisz wiedzieć, że to nie jego żona wzbudziła ten apetyt. No to kto? Twoja Zuzia. Ty? Ta sama. On ma nadzieję, że bliskość będzie sprzyjać jego szlachetnym zamiarom. Brawo! Mów dalej. Bardzo jest łaskawy, tak troszcząc się o ciebie i twoją żonę. A to mi zaszczyt! Poczekaj, powiem ci coś lepszego: Don Basilio, mój nauczyciel śpiewu, a jego pomagier, uderza co dzień w tę samą melodię podczas lekcji. Co? Basilio? Szubrawiec! A ty myślałeś, że Hrabia dał mi posag za twoje zasługi? Tak sobie pochlebiałem. W zamian chce dostać ode mnie pół godzinki, które, zgodnie z przywilejem feudała... Co takiego? Czy Hrabia nie zniósł tego przywileju w swoich dobrach? Prawda, ale teraz żałuje i chce go przywrócić specjalnie dla mnie. Brawo! Ślicznie! Jakże miło ze strony pana Hrabiego! Jeśli zachciewa mu się zabawy, to ją dostanie... Kto dzwoni? Hrabina. Do widzenia, piękny Figaro. Odwagi, mój skarbie. A ty uważaj.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)