abstract
| - Monety greckie - w języku numizmatycznym: wszystkie monety starożytne, z wyjątkiem monet państwa rzymskiego; dzielą się na monety autonomiczne, wybijane przez samodzielne państwa, miasta lub królów oraz na wybijane za panowania cesarzy rzymskich. Bicie monet greckich rozpoczyna się ok. roku 700 p.n.e. w Lidii i w należących wówczas do państwa lidyjskiego greckich miastach Azji Małej . W ślad zatem idą wyspy greckie (Egina) i płn. Grecja, gdzie zaczynają wybijać monety srebrne. Monety srebrne i złote wybijają jako pierwsi w VI. w król lidyjski Krezus i królowie perscy, za nimi idzie płd. Italia i Sycylia. Z końcem V wieku pojawiają się drobne monety z brązu. W artystycznym rozwoju monet następuje po stylu geometrycznym kunsztowny styl archaiczny. Starsze monety greckie przedstawiają tylko na jednej stronie obraz; po stronie przeciwnej mają zagłębienie czworokątne (quadratum incusum); przedstawiają zwykle herb miasta (żółwie z Eginy, sowy z Aten, pegazy z Koryntu). Gdy zaczęto bić monety z obu stron, pojawia się na nich często głowa bogini (Atena). Czasy Aleksandra przynoszą w stylu monet do pewnego stopnia upadek. Monety greckie z czasów cesarstwa odznaczają się pięknością motywów architektonicznych i mitologicznych. Monety te mają znaczenie nie tylko dla historii sztuki, ale są też cenne jako źródła dla historii politycznej, historii kultury i rozwoju gospodarczego.(Encyklopeda Powszechna Gutenberga)Kategoria:Stare encyklopedie
|