| rdfs:comment
| - Smuci mnie to, że liście spadły z drew I wiatr jesienny nimi targa; W duszy mej brzmi wciąż jego śpiew I drzew bezsilnych skarga. Smuci mnie to, że lata minął czas, Że liść już opadł i błotem się zszargał Że iść nie mogę w wonny wielki las I że na świecie tylko ból i skarga. Smuci mnie to, że lato już odeszło I jesień jest wokoło, jesień w każdym z nas… Dlaczego nie zostało, dlaczego szybko przeszło? I tak przecież kochał każdy radosny, ciepły czas. Dlaczego my tęsknimy tak bardzo, gdy odeszło, Gdy nie możemy znowu wędrować w wonny las? II III
|
| abstract
| - Smuci mnie to, że liście spadły z drew I wiatr jesienny nimi targa; W duszy mej brzmi wciąż jego śpiew I drzew bezsilnych skarga. Smuci mnie to, że lata minął czas, Że liść już opadł i błotem się zszargał Że iść nie mogę w wonny wielki las I że na świecie tylko ból i skarga. Smuci mnie to, że lato już odeszło I jesień jest wokoło, jesień w każdym z nas… Dlaczego nie zostało, dlaczego szybko przeszło? I tak przecież kochał każdy radosny, ciepły czas. Dlaczego my tęsknimy tak bardzo, gdy odeszło, Gdy nie możemy znowu wędrować w wonny las? II Wciąż jeszcze słyszę boru szum i śpiew I jeszcze pole w oczach mi się mieni, - A przecież liście opadły już z drzew I wszystko wokół mówi o jesieni; Więc gajów młodych znów wspominam czar I znowu zda się słyszę szum strumieni, I przypominam ptasich głosów gwar, Aby nie myśleć o szarej jesieni. Nie mogę myśleć, bo mam jeszcze lata W pamięci ciepły i radosny czas, Bo myśl ma lotna, tęsknotą skrzydlata Obraz dni tamtych wznawia raz po raz… I wciąż na powrót przeżywam dni lata I wciąż wspominam tamten cudny czas… III Smutno jest wkoło i ja smucę się, Dziwnie męczące są te dni jesieni ... Czy serca ludzkie już nie zmienią się? I czy wokoło nic się już nie zmieni? Dlaczego minął lata wonny czas, Czemu nie słońca świat pełny, a cieni I czemu więcej smutku jest wśród nas, I czemu dusze pełne są jesieni? Jak ludzki los, tak zmienna dola ziemi, Jak ludzki los, w blaskach, to w cieniach świat Jak ludzki los, łka łzami gorącymi, Jak ludzki los, w słońcu się śmieje rad… Minęła radość lata i jesień jest na ziemi I zmienił się, posmutniał cały świat. Image:PD-icon.svg Public domain
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)