| rdfs:comment
| - Kolarstwo torowe – sport wymyślony przez kolarzy szosowych, którzy nie mogli trenować zimą. Postanowili więc zbudować halę, gdzie zrobili pochylone, jajowate tory z desek sosny syberyjskiej. Postanowili na nich jeździć w kółko. Uznali to za ciekawsze rozwiązanie, niż ćwiczenia na rowerku w siłowni. Z czasem, ludzie zaczęli przychodzić na halę, by oglądać ludzi jeżdżących sobie w kółko na rowerach. Podobały im się głównie efektowne upadki, które kończyły się najczęściej połamanymi obojczykami. Minęło kilka lat i narodził się nowy sport, odmiana kolarstwa szosowego – kolarstwo torowe, którego ideą stało się samołamanie sobie kości...
- Kolarstwo torowe to kolarstwo, które uprawia się na rowerach torowych zbudowanych na kołach 28 calowych, podobnych do rowerów szosowych, ale o uproszczonej i mocno "odchudzonej" konstrukcji. Tory, na których uprawia się ten sport mają kształt zbliżony do bieżni lekkoatletycznych, na łukach są jednak mocno pochylone, aby można było na nich utrzymywać stałą prędkość. W ramach kolarstwa torowego prowadzi się następujące konkurencje:
|
| abstract
| - Kolarstwo torowe – sport wymyślony przez kolarzy szosowych, którzy nie mogli trenować zimą. Postanowili więc zbudować halę, gdzie zrobili pochylone, jajowate tory z desek sosny syberyjskiej. Postanowili na nich jeździć w kółko. Uznali to za ciekawsze rozwiązanie, niż ćwiczenia na rowerku w siłowni. Z czasem, ludzie zaczęli przychodzić na halę, by oglądać ludzi jeżdżących sobie w kółko na rowerach. Podobały im się głównie efektowne upadki, które kończyły się najczęściej połamanymi obojczykami. Minęło kilka lat i narodził się nowy sport, odmiana kolarstwa szosowego – kolarstwo torowe, którego ideą stało się samołamanie sobie kości...
- Kolarstwo torowe to kolarstwo, które uprawia się na rowerach torowych zbudowanych na kołach 28 calowych, podobnych do rowerów szosowych, ale o uproszczonej i mocno "odchudzonej" konstrukcji. Tory, na których uprawia się ten sport mają kształt zbliżony do bieżni lekkoatletycznych, na łukach są jednak mocno pochylone, aby można było na nich utrzymywać stałą prędkość. W ramach kolarstwa torowego prowadzi się następujące konkurencje:
* sprinty klasyczne na 1000 m, 500 m, 200 m: W sprintach na 1000m 500m i 200m zawodnicy startują indywidualnie (są sami na torze) ze startu zatrzymanego, po czym starają się po prostu przejechać jak najszybciej zadany dystans. Sprinty są oficjalną dyscypliną olimpijską i UCI.
* keirin: to rodzaj sprintu popularnego w Japonii i Korei. W sporcie tym startuje od 4 do 8 zawodników. Pierwsze trzy okrążenia jadą oni za prowadzącym na motocyklu, nadającym coraz szybsze tempo, w trakcie czego zawodnicy starają się zająć jak najlepsze miejsce do startu, a na ostatnim okrążeniu prowadzący odjeżdża, zaś właściwi zawodnicy mogą przyspieszyć maksymalnie, starając się dojechać jako pierwsi do mety. Keirin jest rodzajem hazardu, podobnie jak wyścigi konne. W trakcie pierwszych trzech okrążeń, kiedy kolarze jadą za pilotem, widzowie mogą obstawiać zwycięzcę. Sami kolarze dostają wysokie premie za zajęcie pierwszego miejsca. Dochody najlepszych kolarzy są zbliżone do liderów zespołów zawodowych startujących w zawodach szosowych i dlatego wielu zawodowych kolarzy kończy swoje kariery na torach do keirinu.
* wyścigi na dochodzenie: odbywają się na dystansach 4000 i 3000 m. Dwóch zawodników startuje z przeciwnych stron toru. Jeśli jeden z zawodników "dojdzie" drugiego, to automatycznie wygrywa. Jeśli nie dojdzie, to wygrywa ten, który przejechał szybciej swój dystans. Wyścigi na dochodzenie odbywają się także w dwóch dwuoosobowych zespołach. Wyścigi te są oficjalną dyscypliną olimpijską i UCI.
* sprint olimpijski: jest odmianą grupowego wyścigu na dochodzenie, który jest rozgrywany wyłącznie na olimpiadach. Składa się on z trzech okrążeń i polega na wyścigu na dochodzenie dwóch 3 osobowych zespołów, przy czym każdy z trzech zawodników musi prowadzić swój zespół przez jedno okrążenie. Zazwyczaj pierwsze okrążenie prowadzi specjalista od sprintu na 200 m, a trzecie specjalista od sprintu na 1000 m lub specjalista od indywidualnego wyścigu na dochodzenie.
* zawody punktowane: odbywają się na dystansach na 40 lub 25 km. Przypominają one trochę zawody szosowe. Wszyscy zawodnicy (od 8 do 20) jadą razem w peletonie. Na wybranych okrążeniach znajdują się "lotne" finisze, za które dostaje się punkty. Wygrywa ten zawodnik, który uzbiera najwięcej punktów. Nie musi to być zawodnik, który jako pierwszy przybędzie na końcową metę, lecz raczej ten, który jest najbardziej aktywny w czasie całego wyścigu. Zawody punktowane są oficjalną dyscypliną olimpijską i UCI.
* madison: Zwany także wyścigiem amerykańskim. Startują w nim drużyny składające się z dwóch zawodników. W każdym momencie wyścigu, ściga się tylko jeden zawodnik, drugi odpoczywa jadać wolniej w górnej części toru. Zmiana zawodnika ścigającego się następuję poprzez charakterystyczne wypchnięcie zawodnika wchodzącego na zmianę przez schodzącego. Nazwa wyścigu pochodzi od hali Madison Square Garden, Nowy Jork (miasto), USA gdzie wyścig rozegrano po raz pierwszy.
* scratch:Względnie nowa dyscyplina kolarstwa torowego, w której bierze udział wielu zawodników na raz. Jadą oni wspólnie na dość długim dystansie (np. 40 rund). Zwycięzca zostaje wyłoniony w bardzo prosty sposób - jest nim ten, kto jako pierwszy przekroczy linię mety. Z tego względu charakterystyka tego wyścigu zbliżona jest do wyścigów szosowych i wiele tutaj zależy od obranej przez kolarza taktyki.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)