| Attributes | Values |
|---|
| rdfs:label
| - Poezye Michała - Anioła Buonarrotego - 31
|
| dcterms:subject
| |
| Tytuł
| |
| dbkwik:resource/JvmuHjXQYc_EMmq-yMXeWg==
| |
| dbkwik:resource/LnuiOV1ARnBg2yIsYieKHw==
| |
| dbkwik:resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
| |
| dbkwik:resource/X7l0opWu667RHDeQudG4LA==
| |
| dbkwik:wiersze/pro...iPageUsesTemplate
| |
| dbkwik:resource/bHw63L1wmuMwBrNgy6bsPw==
| |
| dbkwik:resource/Nh6GShQ-tfkvgRF_MXGXtQ==
| |
| dbkwik:resource/RGAtTh-ulgEaMlVBWQUrGg==
| - Mentre m'attrista e duol, parte m'è caro
Ciasum pensier ch'a memoria mi riede
Del tempo andato, e che ragion mi fiede
De'di perduti, onde non è riparo
Caro m'è sol perch'anzi morte imparo
Quant'ogni uman diletto ha corta fede ;
Tristo m'è, ch'a trovar grazia e mercede
Negli ultimi anni a molte colpe è raro;
Che bench'alle promesse tue s'attenda.
Sperar forse, Signore, è troppo ardire.
Ch'ogni soperchio indugio amor perdoni;
Ma pur nel sangue tuo par si comprenda,
S'egual per noi non ebbe il tuo martire.
Ch'oltre a misura sian tuoi cari doni.
|
| dbkwik:resource/S7jJPR7zXyOP5Rojv-dWqw==
| - Częścią mię cieszy, lubo w gruncie smuci
Ta myśl, co zbiegłe dni mi przypomina.
Któżbo i niewie, że każda godzina
Raz utracona, już nigdy niewróci?
Cieszy dla tego, bo nim śmierć zabierze,
Nazywa rozkosz świata: mdłą, obłudną;
Smuci, bo łaska pańska, mówiąc szczerze,
Na twardą w grzechu starość spływa trudno.
Choć w twoją miłość tak ufamy Panie!
Czyż nie zuchwalstwem opuszczać się na to,
Że najleniwszy nie odejdzie z stratą?
Lecz w krew Twą patrząc mam to przekonanie.
Że jak na krzyżu ból Twój był niezmierny,
Tak i niezmiernie będziesz miłosierny!
|
| Autor
| |
| is dbkwik:resource/JvmuHjXQYc_EMmq-yMXeWg==
of | |
| is dbkwik:resource/X7l0opWu667RHDeQudG4LA==
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)