| rdfs:comment
| - Kategoria:Zabytki Kościół Matki Bożej Królowej Polski – zabytkowy kościół położony przy ul. Gdańskiej 6a na Marymoncie w dzielnicy Żoliborz, który jest siedzibą parafii Matki Bożej Królowej Polski. [[Plik:Marymont 1730.jpg|right|thumb|250px|Pałacyk Marysieńki Sobieskiej, ok. 1730 roku]] right|thumb|250px|Fasada kościoła Najstarszym obiektem w tym miejscu był wzniesiony w latach 1691-1696 pałacyk dla królowej Marysieńki Sobieskiej, wybudowany z inicjatywy króla Jana III Sobieskiego według projektu Tylmana z Gameren. Pałacyk powstał jako niewielki, kwadratowy, jednopiętrowy pawilon o pięcioosiowych symetrycznych elewacjach z zewnętrznymi schodami, nakryty czterospadowym dachem nakrytym hełmem, na którym znajdowała się barokowa rzeźba orła z rozpostartymi skrzydłami. Wokół pałacyku znalazły s
|
| abstract
| - Kategoria:Zabytki Kościół Matki Bożej Królowej Polski – zabytkowy kościół położony przy ul. Gdańskiej 6a na Marymoncie w dzielnicy Żoliborz, który jest siedzibą parafii Matki Bożej Królowej Polski. [[Plik:Marymont 1730.jpg|right|thumb|250px|Pałacyk Marysieńki Sobieskiej, ok. 1730 roku]] right|thumb|250px|Fasada kościoła Najstarszym obiektem w tym miejscu był wzniesiony w latach 1691-1696 pałacyk dla królowej Marysieńki Sobieskiej, wybudowany z inicjatywy króla Jana III Sobieskiego według projektu Tylmana z Gameren. Pałacyk powstał jako niewielki, kwadratowy, jednopiętrowy pawilon o pięcioosiowych symetrycznych elewacjach z zewnętrznymi schodami, nakryty czterospadowym dachem nakrytym hełmem, na którym znajdowała się barokowa rzeźba orła z rozpostartymi skrzydłami. Wokół pałacyku znalazły się dwa inne pawiloniki oraz rozległy park z alejkami, stawami, strumieniami, wysepkami i kilkusetmetrowym kanałem. Budynek otrzymał francuskie miano Marie Mont, czyli "Wzgórze Marii", co z czasem zostało spolszczone na Marymont. W 1720 (lub 1727) roku posiadłość nabył król August II Mocny, który przerobił pałac na willę myśliwską, pawiloniki na domki dla łowczych, a otaczający całość park przerobiony został na zwierzyniec do polowań, gdzie równie często jak polowania odbywały się honorowe pojedynki szlachty. Pałacyk należał następnie do króla Augusta III, a po jego śmierci znalazł się w rękach prywatnych – w latach 1771-1786 pałac należał do marszałka nadwornego koronnego Franciszka Rzewuskiego, który odnowił i upiększył posiadłość. Potem pałacyk został sprzedany rządowi pruskiemu, a w 1806 roku stał się własnością Księstwa Warszawskiego. W 1816 roku w zabudowaniach utworzono Instytut Agronomiczny – pałacyk został przekształcony na gabinety i sale wykładowe (na piętrze) oraz kaplicę (na parterze), na tyłach z czasem wybudowano zaś nowe pawilony uczelniane oraz główny budynek na planie półkola, zaprojektowany przez Antonio Corazziego. Ostatecznie szkoła przestała istnieć w tym miejscu w 1861 roku, w zabudowaniach mieściły się natomiast potem magazyn wojskowy (w dawnym pałacyku) oraz koszary konnicy (w pozostałych zabudowaniach uczelnianych). W 1915 roku magistrat umieścił tutaj schronisko dla nieuleczalnie chorych, prowadzone przez księży marian, którzy w 1916 roku ulokowali tutaj kaplicę, będącą początkowo filią parafii bielańskiej. W 1925 roku budyneczek został przebudowany, prawdopodobnie według projektu Zdzisława Mączeńskiego, na eklektyczny kościół z nawiązującą do baroku fasadą, okoliczne zabudowania przejęło zaś wojsko i przekształciło je na potrzeby Warszawskiej Centralnej Szkoły Gazowej. Zabudowania uległy znacznym zniszczeniom podczas powstania warszawskiego, kościółek został jednak jedynie nieznacznie uszkodzony od pocisków – do obecnej postaci przebudowano go w latach 1958-1960 według projektu Brunona Zborowskiego, obok dobudowano wolnostojącą dzwonnicę, zaś w 1959 roku erygowano przy nim parafię. Ruiny pozostałych budynków (oprócz dwóch, zachowanych do dzisiaj pod adresem ul. Dembińskiego 1 i 3) rozebrano zaś do 1954 roku. Obecny kościół jest niewielką, trójnawową świątynią z transeptem i łukowym prezbiterium, ulokowaną na wzniesieniu, utrzymany jest w wystroju eklektycznym o przeważającym detalu neobarokowym. W ścianach zachowało się kilka kamiennych portali, które uważane są za widoczne fragmenty dawnego pałacyku, wnętrza są w przeważającej mierze z XX wieku, nie licząc XVIII-wiecznego relikwiarza św. Cecylii. Na budynku znajduje się ponadto kilka tablic upamiętniających między innymi: żołnierzy zgrupowania "Żaglowiec", żołnierzy Szkoły Obrony Przeciwgazowej oraz ks. Zygmunta Trószyńskiego, żołnierzy kompanii "Żniwiarz", żołnierzy zgrupowania "Żmija", żołnierzy zgrupowania „Żubr” oraz poświęcenie sztandaru Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych przez księdza Zygmunta Trószyńskiego.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)