| Attributes | Values |
|---|
| rdfs:label
| |
| rdfs:comment
| - Wszystkie róże są białe, tak białe jak moja rozpacz. Lecz nie są białe dlatego, że to śnieg na nie opadł. Dawniej mieniły się tęczą. Lecz i na duszę śnieg pada. Wspomnienia i pocałunki śnieg duszy w płatkach posiada: te, co się w cieniu zgubiły lub świetle, gdy ktoś je rozważa. Opada śnieg z kwiatów róży lecz duszy śnieg pozostaje i czasu szpony okrutne uparcie tkają zeń całun. Czy kiedy śmierć nas zabierze roztopią się duszy śniegi? Czy może śnieg nowy i róże będą, doskonalsze jeszcze? Jeżeli zgaśnie nadzieja i zamęt zrodzi się wielki, czy światło zdoła rozjaśnić mrok każdej drogi na ziemi?
|
| dcterms:subject
| |
| Tytuł
| |
| dbkwik:resource/JvmuHjXQYc_EMmq-yMXeWg==
| |
| dbkwik:resource/LnuiOV1ARnBg2yIsYieKHw==
| |
| dbkwik:resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
| - Wiersz ze zbioru Książka wierszy
|
| dbkwik:resource/X7l0opWu667RHDeQudG4LA==
| |
| dbkwik:wiersze/pro...iPageUsesTemplate
| |
| Autor
| |
| abstract
| - Wszystkie róże są białe, tak białe jak moja rozpacz. Lecz nie są białe dlatego, że to śnieg na nie opadł. Dawniej mieniły się tęczą. Lecz i na duszę śnieg pada. Wspomnienia i pocałunki śnieg duszy w płatkach posiada: te, co się w cieniu zgubiły lub świetle, gdy ktoś je rozważa. Opada śnieg z kwiatów róży lecz duszy śnieg pozostaje i czasu szpony okrutne uparcie tkają zeń całun. Czy kiedy śmierć nas zabierze roztopią się duszy śniegi? Czy może śnieg nowy i róże będą, doskonalsze jeszcze? Czy tak, jak Chrystus obiecał, zagości nam w sercach pokój, czy może rozterki odwiecznej przenigdy nikt nie rozwiąże? A jeśli miłość nas zwodzi, któż nasze życie podtrzyma, jeżeli zmierzch nas pogrąża w tej wiedzy boleśnie prawdziwej o złu, co tętni koło nas i dobru, co może nie istnieć? Jeżeli zgaśnie nadzieja i zamęt zrodzi się wielki, czy światło zdoła rozjaśnić mrok każdej drogi na ziemi? A jeśli błękit to kłamstwo, cóż z niewinnością się stanie? I z sercem cóż będzie, skoro Miłość utraci swe strzały? Jeśli śmiercią jest śmierć, niczym więcej, jakiż los poetów czeka i wszystkie rzeczy uśpione, o których nikt nie pamięta? O słońce nadziei! Księżycu nowy! O jasna wodo! Niewinne serca dziecięce! O duszo kamieni szorstka! Dzisiaj napełnia me serce gwiazd tylu jasność drżąca i wszystkie róże są tak białe jak moja rozpacz.
* [[wikisource:es:Canci%C3%B3n_oto%C3%B1al|Canción otoñal]] (oryginał w języku hiszpańskim) Image:CC-BY-SA icon.svg cc-by-sa
|
| is dbkwik:resource/X7l0opWu667RHDeQudG4LA==
of | |
| is wikipage disambiguates
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)