| rdfs:comment
| - De Heilige Johannes Chrysostomus (Grieks: Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Kerkslavisch: Иоанн Златоуст, Ioann Zlato-oest), Nederlands, verouderd: Sint-Jan Guldenmond (Antiochië, ca. 345 – Comana, in Pontus, 14 september 407) was een beroemd prediker, aartsbisschop van Constantinopel, van 26 februari 398 tot 403. Hij is een van de kerkvaders en werd in 1568 verheven tot kerkleraar. Keizer Theodosius II liet in 438 zijn stoffelijk overschot overbrengen naar Constantinopel. Hij behoort zowel in het Oosten als het Westen tot de grote kerkvaders.
|
| abstract
| - De Heilige Johannes Chrysostomus (Grieks: Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Kerkslavisch: Иоанн Златоуст, Ioann Zlato-oest), Nederlands, verouderd: Sint-Jan Guldenmond (Antiochië, ca. 345 – Comana, in Pontus, 14 september 407) was een beroemd prediker, aartsbisschop van Constantinopel, van 26 februari 398 tot 403. Hij is een van de kerkvaders en werd in 1568 verheven tot kerkleraar. Na studies in de rhetorica en theologie leefde Johannes Chrysostomus een tijdlang als monachaal asceet. Hij werd in Antiochië tot priester gewijd. Vanaf 386 werd hij gedurende 12 jaar een bekend en begenadigd prediker. Hieraan dankt hij ook zijn bijnaam Chrysostomus (= Guldenmond). [[Bestand:Johnchrysostom.jpg|thumb|left|260px|Johannes Chrysostomus in de Hagia Sophia]] In 398 werd hij, tegen zijn zin, door patriarch Theophilus van Alexandrië tot bisschop van Constantinopel gewijd. Hier trad hij op als boetprediker. Daar waar het kerkvolk hem steunde, veroorzaakte zijn optreden verzet in bepaalde kerkelijke en hofkringen. In 403 werd hij op een synode die door Theophilus was bijeengeroepen, schuldig bevonden aan onder andere verraad en werd verbannen. Onder druk van het kerkvolk kon hij terugkeren maar werd in 404 opnieuw verbannen. Vanuit Armenië in de Kaukasus bleef hij corresponderen met zijn aanhangers en daardoor invloed uitoefenen. Het grootste deel van de brieven die van hem bewaard zijn stammen uit die tijd. Zijn tegenstanders kregen gedaan dat hij nog verder verbannen werd, naar de oostkust van de Zwarte Zee. Op weg naar zijn nieuw verbanningsoord stierf hij. Keizer Theodosius II liet in 438 zijn stoffelijk overschot overbrengen naar Constantinopel. Hij behoort zowel in het Oosten als het Westen tot de grote kerkvaders. De Orthodoxe Kerk en de Oosters-katholieke Kerken eren hem als heilige (feestdagen: 13 november en 27 januari) en wordt gezien als één van de Drie Heilige Hiërarchen (feestdag: 30 januari), samen met de heiligen Basilius de Grote en Gregorius van Nazianze. Hij werd in de Rooms-katholieke Kerk door Pius V tot kerkleraar verheven en in 1908 door Pius X tot patroon der christelijke predikers. De kerken van de Westelijke traditie, met inbegrip van de Rooms-katholieke Kerk, Anglicaanse Kerk en de Lutheraanse kerk, herdenken hem op 13 september.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)