| abstract
| - Islam in West-Europa is een verzamelbegrip waarbij de specifieke positie van de islam in West-Europa behandeld wordt. De nadruk ligt op Nederland en België. Sinds de jaren '60 is de islam via gastarbeid en immigratie in westerse landen een factor van betekenis geworden. Zowel in Nederland als in België is de islam qua aantal volgelingen de tweede godsdienst. In Nederland wonen ongeveer 350.000 Turken en zo'n 329.000 (2007) Marokkanen. Frankrijk telt vooral veel moslims uit de voormalige kolonie Algerije. In Spanje wonen veel immigranten uit Marokko. In Duitsland wonen naar schatting zo'n anderhalf miljoen Turken. Sinds de terroristische aanslagen van 11 september 2001 laaide in sommige West-Europese landen de discussie over integratie van moslims en islam in de moderne Westerse samenleving op. In Nederland speelde daarbij de moord op de moslim-kritische Theo van Gogh een belangrijke rol. In Denemarken ontstond volgens sommigen na 2001 een tamelijk islamkritisch en islamofoob klimaat. Pim Fortuyn noemde de islam "een achterlijke cultuur". Na het succes van Fortuyn en de LPF kreeg de discussie soms een harde toon en werden de voor westerlingen negatieve aspecten van de islam benadrukt. De hoofddoek en andere meer bedekkende kleding (zoals de nikaab en de boerka) van islamitische vrouwen vormen een bron van discussie. In Rotterdam begon de gemeente met het organiseren van een serie 'islamdebatten' om te bediscussiëren hoe moslims om kunnen gaan met integratie en de moderne samenleving. Ondanks het feit dat veel moslims in het westen een goedwillende, gematigde houding hebben, is het voor sommige westerlingen moeilijk onderscheid te maken tussen gematigde en extremistische moslims. Na de moord op Theo van Gogh, 2 november 2004, door de extremistische Mohammed Bouyeri, vonden drie brandstichtingen plaats in islamitische scholen en een moskee, en vonden twee pogingen tot zulke brandstichting plaats (zie Moord op Theo van Gogh#Weerslag op de Nederlandse samenleving). Ook na de arrestaties tegen de vermeende Hofstadgroep, juni en oktober '05, vinden anti-islamitische incidenten plaats. De Nederlandse overheid ziet de zogenoemde radicale islam als een potentiële bedreiging van de nationale veiligheid. Een bekende critica is de atheïstische Ayaan Hirsi Ali die ferme uitspraken doet over de islam, zoals over de positie van de vrouw binnen de islam. Haar korte film Submission van 2004 leverde ook verdeelde reacties op. Ook zijn er moslimpartijen opgericht, zowel in België als in Nederland. Een voorbeeld van een politieke partij is de Arabisch-Europese Liga (AEL) opgericht in 2002 door de Libanese Belg Dyab Abou Jahjah. De AEL is opgericht in Antwerpen, waar veel moslims wonen. Abou Jahjah, die het arabisch nationalisme propageert, wil het Arabisch als officiële taal invoeren. Verder is de AEL anti-zionistisch, anti-Amerikaans en pro-Palestijns. De organisatie wordt in België door veel gematigde moslims te radicaal gevonden, hoewel de charismatische leider ook veel aanhang trekt. In 2003 werd een Nederlandse tak opgericht, maar die kwam nooit echt van de grond. Vermoedelijk was dit omdat in Nederland weinig moslims van Arabische afkomst wonen.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)