| abstract
| - thumb|right|250px|Paus Benedictus XV Ad Beatissimi Apostolorum (Nederlands: (Op de stoel) van de aller-zaligste van de apostelen) was de eerste encycliek van paus Benedictus XV uitgevaardigd op 1 november 1914. In de encycliek riep de paus op tot een einde aan de Eerste Wereldoorlog. Benedictus constateerde, dat de strijd een oorlog was tussen de rijkste en beschaafdste volken van de wereld waarvan de gevolgen desastreus zouden zijn voor de gehele maatschappij en de sociale orde. Hij wees erop, dat er andere manieren moesten zijn om conflicten tussen volkeren te beslechten dan alleen het gebruik van wapens. In de encycliek ging Benedictus XV in op de diepliggende oorzaken waardoor er onvrede was ontstaan binnen de Westerse samenleving. Centraal daarbij stond de toenemende scheiding van kerk en staat waardoor er binnen de samenleving geen ruimte meer was voor de christelijke moraal. Het wegvallen van de rol van de kerk binnen de samenleving leidde tot:
* Afkeer van naastenliefde: hoewel de mens zich uitsprak over broederschap hadden vormen van rassenhaat de kop opgestoken. Ook was er jaloezie ontstaan tussen de volkeren onderling maar ook binnen de volkeren zelf, voortkomend uit afgunst tussen de sociale klassen en het prevaleren van de eigenliefde boven die van naastenliefde. Benedictus kondigde aan, dat het zijn streven was om tijdens zijn pontificaat de liefdadigheid van Jezus Christus weer de hoogste prioriteit te geven.
* Afkeer van het gezag: het ontbreken van respect voor het gezag in alle geledingen van de maatschappij resulteerde in insubordinatie en minachting van wetten en gewoontes. Leiders moesten zich ervan bewust worden, dat het aan hun opgedragen gezag gegeven was door God en dat zij daarvan geen misbruik mochten maken. Verloochening van hun goddelijke opdracht leidde slechts tot rebellie,die dan wel onderdrukt kon worden, maar het gedachtegoed van de mens kon daarbij nooit vernietigd worden. Ondergeschikten moesten zich er ook van bewust zijn, dat het nastreven van gelijke rechten irreëel was en dat alle vormen van verzet –vaak uitmondend in bloedige veldslagen- zinloos waren; verbetering van hun positie zou alleen mogelijk zijn door eigen inspanningen om bepaalde doelen te bereiken.
* Onrechtvaardigheid tussen de klassen: hierbij verwees Benedictus naar de in zijn ogen dwaalleer van het socialisme en “andere doctrines”. Verschillen zullen er bestaan tussen de klassen, maar het is de taak van een ieder de kloof tussen de klassen te overbruggen door naastenliefde en het vertrouwen in elkaar tot wederzijdse hulp. “Zoals een jongere broer vertrouwt op de hulp en bescherming van zijn oudere broer”.
* Geldzucht en bezit: dit gegeven beschouwde Benedictus als de belangrijkste reden voor de onvrede. In zijn ogen waren mensen meer geïnteresseerd in aardse bezittingen dan de eeuwige zielenheil. Geld en bezit leidden echter tot grote maatschappelijke verschillen, waardoor bepaalde groeperingen op onrechtmatige wijze deze wilde toe-eigenen Opheffing van deze misstanden zou in de ogen van de paus moeten leiden tot de vrede. Om hierbij hulp te geven wees Benedictus XV erop dat zijn voorganger paus Pius X al verschillende aanzetten had gegeven die moesten leiden tot verbeteringen binnen de maatschappij. Zo had Pius X het aantal bisdommen aanzienlijk uitgebreid, katholieke organisaties aangemoedigd en aandacht besteed aan opleidingen van priesters. Ook Benedictus XV wilde bijdragen aan de verbeteringen. Zo riep hij de geestelijken van de Rooms-katholieke Kerk op, de eenheid binnen de kerk en het geloof te behouden, zodat tegenstanders geen misbruik konden maken van eventuele twisten binnen de katholieke kerk. In lijn met Pius X werden alle modernistische ideeën resoluut van de hand gewezen, omdat “modernisme de synthese was van alle ketterijen”.. Alle geestelijken werden opgeroepen trouw te blijven aan de grondbeginselen van de kerkelijke leer en het geloof en elke vorm van modernisme te verwerpen. Trouw aan bisschoppen was daarbij een belangrijke voorwaarde, omdat de taak van bisschoppen gegeven was door een goddelijke autoriteit. Bovendien was de taak van de bisschop in de moderne tijd des te moeilijker omdat hij tegenstand moest bieden aan modernistische ideeën. Benedictus XV sprak tevens de hoop uit, dat de wereld zich bewust zou worden van de autonomie van het gezag van de paus. Hierbij hoopte hij dat er op korte termijn een oplossing gevonden zou worden voor de positie van de paus. Vooral sprak hij echter de hoop uit, dat aan de oorlog een snel einde zou komen, waarbij hij opriep om de hulp van de Maagd Maria aan te roepen.
- Ad Beatissimi Apostolorum is a encyclical of Pope Benedict XV given at St. Peter's, Rome, on the Feast of All Saints on November 1, 1914, in the first year of his Pontificate. The first encyclical written by Pope Benedict XV coincided with the beginning of World War I, which he labelled The Suicide of Civilized Europe. Benedict described the combatants as the greatest and wealthiest nations of the earth; they are well provided with the most awful weapons modern military science has devised, they strive to destroy one another with refinements of horror. There is no limit to the measure of ruin and of slaughter; day by day the earth is drenched with newly-shed blood, and is covered with the bodies of the wounded and of the slain. In light of the senseless slaughter, the Pope pleads for "peace on earth to men of good will" (Luke ii. 14), insisting that there are other ways and means whereby violated rights can be rectified. The origin of the evil is a neglect of the precepts and practices of Christian wisdom, particularly a lack of love and compassion. Jesus Christ came down from Heaven for the very purpose of restoring among men the Kingdom of Peace, "A new commandment I give unto you: That you love one another "This is my commandment that you love one another" Materialism, nationalism, racism and class warfare are the characteristics of the age instead, so Benedict XV:
* Race hatred has reached its climax; peoples are more divided by jealousies than by frontiers; within one and the same nation, within the same city there rages the burning envy of class against class; and amongst individuals it is self-love which is the supreme law over-ruling everything. A second cause of the general unrest is the absence of respect for the authority of those who exercise ruling powers. Human power is weakened, if separated from God the Creator and Ruler of the Universe, resulting in contempt of law and crime, Human authority fails where religion, which authorizes it, is set aside. A deeper root of the evils is according to the Bible, "the desire of money, the root of all evils" (I. Tim vi. 10). Against calls for class war, strikes, revolution and new social orders, Benedict upholds what he considers the Christian alternative of the Sermon of the Mount: "Blessed are ye poor . . . Blessed are ye that weep now; . . . Blessed shall you be when men shall hate you and when they shall separate you, and shall reproach you and cast out your name as evil" He teaches, that
* Through the sorrows and sufferings and miseries of this life, patiently borne with, as it is right that they should be, that we shall enter into possession of those true and imperishable goods which "God hath prepared for them that love Him" (I. Cor. ii. 9). This most important teaching of our Faith is overlooked by many, and by not a few it has been completely forgotten.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)