| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| - Warszawskie Centrum Finansowe
|
| rdfs:comment
| - Warszawskie Centrum Finansowe (Warsaw Financial Center, WFC) – wieżowiec położony w Śródmieściu Północnym, przy ul. Emilii Plater 53, na rogu z ul. Świętokrzyską. Wieżowiec powstał w latach 1997-1999 na niezabudowanej posesji (w czasach PRL-u miało tu powstać tzw. Zachodnie Centrum Warszawy) według projektu pracowni A. Epstein & Sons International i Kohn Pedersen Fox Associates, przy współpracy z polskimi architektami, dla firmy Golub & Company. Podczas prac, w celu umieszczenia na dachu 21-metrowej iglicy, użyto śmigłowca Mi-8. Wieżowiec wybudowano w stylu postmodernistycznym, w oparciu o konstrukcję żelbetową. Koszt budowy wieżowca wyniósł około 115 milionów dolarów. W 2012 roku za sumę 210 mln euro wieżowiec przejęło konsorcjum Curzon Capital Partners III.
|
| adres
| |
| dcterms:subject
| |
| zdjęcie
| |
| dbkwik:resource/89VYJMYvG1Bcinjsv98x3w==
| - 1997(xsd:integer)
- 1999(xsd:integer)
|
| dbkwik:resource/CJTAVvkj6XPhAxc-YAO7gA==
| |
| dbkwik:resource/F-mEh-9Dd4Lrlr1tqnzV1A==
| - A. Epstein & Sons International, Kohn Pedersen Fox Associates
|
| Opis
| - Warszawskie Centrum Finansowe,
- widok z 32. piętra hotelu InterContinental
|
| dbkwik:resource/lREedzszXqn6pX5CFo3eOQ==
| |
| dbkwik:resource/mSXvE8Hxq7OKz6Z2gGICbA==
| |
| dbkwik:resource/rmWCALBbCcwth-825UDvXg==
| - Warszawskie Centrum Finansowe
- Warsaw Financial Center
|
| dbkwik:warszawa/pr...iPageUsesTemplate
| |
| abstract
| - Warszawskie Centrum Finansowe (Warsaw Financial Center, WFC) – wieżowiec położony w Śródmieściu Północnym, przy ul. Emilii Plater 53, na rogu z ul. Świętokrzyską. Wieżowiec powstał w latach 1997-1999 na niezabudowanej posesji (w czasach PRL-u miało tu powstać tzw. Zachodnie Centrum Warszawy) według projektu pracowni A. Epstein & Sons International i Kohn Pedersen Fox Associates, przy współpracy z polskimi architektami, dla firmy Golub & Company. Podczas prac, w celu umieszczenia na dachu 21-metrowej iglicy, użyto śmigłowca Mi-8. Wieżowiec wybudowano w stylu postmodernistycznym, w oparciu o konstrukcję żelbetową. Koszt budowy wieżowca wyniósł około 115 milionów dolarów. W 2012 roku za sumę 210 mln euro wieżowiec przejęło konsorcjum Curzon Capital Partners III. Sześć najniższych kondygnacji wieżowca zajmuje parking z 337 miejscami, ich wysokość wynosi 30 metrów, co według koncepcji architektów ma harmonizować się z okoliczną zabudową. Siódme piętro zajmują bar, klub odnowy biologicznej, punkt usług pocztowych, kwiaciarnia i biuro podróży, a piętra od ósmego do dwudziestego trzeciego oraz od dwudziestego ósmego przeznaczone są na biura – m.in. Biuro Handlowe Ambasady Królestwa Tajlandii. Pomiędzy 24. a 28. piętrem znajduje się zaplecze techniczne wieżowca, a jego szczyt wieńczy 21-metrowa iglica. Wieżowiec posiada własną prądnicę, detektory dymu, myjnię samochodową oraz stację uzdatniania wody. W podziemiach znajduje się 5 zbiorników na wodę o łącznej pojemności około 600 000 litrów. Poruszanie się między piętrami umożliwia 16 szybkobieżnych wind, budynek jest też w pełni przystosowany dla niepełnosprawnych. Łączna powierzchnia wszystkich pięter wynosi 70 800 m2, z czego przez biura wykorzystywanych jest około 50 000 m2. Ciekawostką na temat budynku jest fakt, że co drugi filar w zewnętrznej części budynki nie pełni żadnej roli konstrukcyjnej, zadaniem tych filarów jest nadanie budynkowi wrażenia solidności konstrukcji. Wnętrza holu wejściowego nawiązują natomiast estetyką do stylu art déco amerykańskich wieżowców z lat 30. XX wieku.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)